هنگامی که دستگاه سودا استریم (SodaStream)، که آب معمولی را کربنیته و گازدار میکند، توسط کارخانه «Gilbey’s gin» در سال 1903 ساخته شد، در برخی بازارها و به ویژه در بریتانیا، محبوبیت کسب کرد، اما بعد از مدتی نتوانست با نوشیدنیهایی که دارای بسته بندی تجاری بودند رقابت کند؛ در نتیجه این محصول برای چندین سال بیاستفاده ماند
دستگاه سودا استریم، توسط شرکتهای تولیدکننده محصولات مورد نیاز مصرفکننده خرید و فروش میشد؛ هر چند توفیق زیادی نداشت. اما در سال 2007، هنگامی که شرکت خارجی SodaClub این دستگاه را کشف کرد،ورق برگشت و ناگهان این دستگاه خریداران بسیاری پیدا کرد. امروزه سودا استریم در 45کشور از جمله ایالات متحده آمریکا، به فروش میرسد و در سوئد یک چهارم خانوارها از این دستگاه استفاده میکنند.
رویکرد و سیاست موفق این شرکت جدید چه بود که توانست در مدت زمان کمی به این موفقیت دست یابد و چرا دیگر شرکتها از پس آن برنیامدند؟ یک دلیل میتواند این باشد که این شرکت در یک کسبوکار خاص و برای تولید محصولی استثنایی سرمایهگذاری کرده است.
سودا استریم با طراحان موفقی کار کرده است، در نتیجه دستگاههایی که مدل دار و جذاب بودند تولید کرد- وسیلهای که مثل خیلی از دیگر وسایل آشپزخانه در کابینت پنهان نماند تا خاک بخورد، بلکه با افتخار به عنوان تکمیلکننده وسایل منزل کاربرد داشت و نمایش داده میشد.
اما کسب و کار سودا استریم به همین جا محدود نشد. این شرکت محصول خود را در فروشگاههای زنجیرهای مانند والمارت عرضه کرد و برای جلب مشتریان متفاوت، تنوع قیمتی از 80 تا 200 دلار آمریکا را در نظر گرفت. سودا استریم بر این موضوع که دستگاههایش به مصرفکننده امکان استفاده کمتر از پلاستیک و شیشه را میدهد تاکید کرده واز این طریق قصد دارد که به مشتریان این پیام را بدهد که با استفاده از این محصول به حفظ محیطزیست هم کمک میکنند.