کارآفرین یا Entreprenure

واژه “Entreprenure (انترپرنر)” خواسته یا نا خواسته  و برخلاف واژه “کار آفرینی” ببیشتر بر ابداع و تکروی، تقبل ریسک و دستیابی به ثروت در کوتاهترین زمان تکیه می کند. هرچند که این ادعا پشتوانه حقیقی بر اساس ارقام و آمار ندارد، ولیکن چنین برداشت ظاهری را می توان در دیدگاه بسیاری از تازه واردان به این عرصه را مشاهده کرد.

اشاره این واژه جامع بر این نکته است که آفریننده کار و مشغله نه تنها عامل پدیده ای برای رشد منافع شخصی، بلکه خالق محیط و موقعیتی است که در آن امکان افزایش نیروی فعال کاری جامعه وجود داشته باشد.

با وجود محبوبیت کارآفرینی و متقابلاً افزایش چشمگیر فعالیت های مربوط به کارآفرینی در ایران، برداشت جامعه ایرانی، و کلاً برداشت منطقه ای خاورمیانه بر حول و هوش واژه “انترپرنر” بخصوص در حوزه تکنولوژی فناوری می چرخد. هرچند که ایرادی بر این روند نیست، اما آنچه مایه نگرانی می باشد عدم درک علاقه مندان، سرمایه گذاران و سهامداران از نقش کارآفرینی نه فقط در افزایش منافع شخصی و یا تولید و توسعه تکنولوژی فناوری، که در کل توسعه اقتصادی و معنوی جامعه می باشد.

کارآفرینی، با وجود اصرار عده ای در معرفی خود به عنوان کارآفرین، یک شغل نیست. کمتر افرادی به این نکته مهم توجه لازمه را نشان می دهند. کارآفرینی در واقع دیدگاهی است در کمک برای احیای بازار تجارت در بخش خصوصی و توسط شهروندان (کارآفرین اجتماعی که خود پدیدی ای نوین تر است با وجود استفاده از روشهای مشابه، تعریفی متفاوت دارد). سرمایه گذاری که خود را کارآفرین و یا “انترپرنر” معرفی می نماید، در واقع سرمایه گذاری است با دیدگاه کارآفرینی. در بسیاری از موارد کارآفرینی حتی انتخابی داوطلبانه نیست. در واقع تاریخ کارآفرینی ریشه در هراس و نومیدی برای بقا و عکس العمل به آن دارد. شهروندانی که بدلایل متفاوت (عدم تحصیل، عضویت در طبقه محروم و غیره) قادر به کسب مشغله نبوده و نمی باشند، بالاجبار مسیر کارآفرینی را انتخاب کرده و می کنند. دلالی که در خیابانها گشته و گردو و لبو می فروشد عضوی در اکوسیستم کارآفرینی است. اما این عضو بجز تلاش برای درآمد شخصی نقشی در توسعه مالی جامعه و یا تقویت ساختارهای اکوسیستم کشور ایفا نمی کند.

برای توسعه یک محیط کارآفرینی سالم، پیشرو و فراگیرنده، تمرکز بر توسعه فرهنگی کارآفرینی از واجبات می باشد. فرهنگی که با دیدی فراتر و وسیعتر از فناوری تکنولوژی به پدیده کارآفرینی می نگرد. و نتیجتاً فرهنگی که کارآفرینی را پدیده ای بلند مدت و مسئول به جامعه و نه کوتاه مدت برای نفع یک فرد یا گروه خاص تعریف می کند. رشد سالم و مقتدر اکوسیستم کارآفرینی ایران در این “روستای جهانی” فعلی حتی یک لبو فروش که برایش امکان دسترسی آسان به وام، انتقال از بخش غیر رسمی به بخش رسمی، آموزش بازاریابی و استفاده از شبکه های اجتماعی برای تبلیغ، دستیابی به مدارک و جواز لازم و غیره مهیا شود را می تواند به سلطان لبوی خاورمیانه تبدیل نماید! ۸۱۰ Vermont Avenue NW,

نوآفرینی در این شماره و در طول شماره های آینده گزارش جدیدی که شامل دیدگاه های خبرگان در رابطه با ایجاد محیطی برای موفقیت کارآفرینان می باشد را در بخش های مختلف منتشر می کند. این گزارش توسط سازمان بین المللی تجارت خصوصی، وابسته به اتاق بازرگانی آمریکا منتشر شده است.

از این سری دیدگاه ها و نقطه نظرات غنی که در این گزارش آمده اند، چند درس عمومی و کلی در مورد راه های بهبود محیط و فضا برای کارآفرینی گرفته می شود. بنابراین گرچه نسخه واحدی در دست نیست، اما تمامی سرمایه گذاران و سهامداران در زمینه ارتقاء کارآفرینی می توانند، ازاین درس ها بهره ببرند. درس هایی که عبارتند از:

* کارآفرین ها در محیطی که مقررات و روش های اتخاذ شده در آن موانع را کم می کند، برای نوآوری ارزش قائل است، و از مالکیت خصوصی حمایت می نماید، بهترین عملکرد را برای جامعه دارند.

* خود کارآفرین ها باید از طریق ایجاد جوامع کارآفرینانه و ارائه درون مایه برای خط مشی ها، نقشی مؤثر در ایجاد بوم سازگان ایفاء نمایند.

* خط مشی سازان باید برای یافتن راه حل ها جهت بوم سازگان هایی که برای اوضاع محلی مناسب هستند، سر گفت و گو با کارآفرین ها را باز کنند.

* بازیگران مختلف در یک بوم سازگان کارآفرینی باید به منظور ایجاد بهترین نقاط قوت ممکن، با سهامداران دیگر همکاری و مشارکت داشته باشند.

* آموزش دهندگان (مدرسان) و رهبران جوامع باید فرهنگی را اتخاذ کنند، که از اشتیاق کارآفرینی پشتیبانی نماید. همچنین لازم است، که از ماجراهای موفقیت آمیز قدردانی شود.

* تنوع و دسترسی به موقعیت های مناسب باید از طریق قدرتمند کردن زنان و جوانان، و همچنین صاحبان کسب و کارهای غیررسمی، ارتقاء داده شوند، تا بتوان بلندپروازی های کارآفرینانه را پیگیری کرد.