قبل از اینکه کارآفرین شوید این مطلب را بخوانید

ابتدا دلایل واقعی شروع کسب‌وکار خودتان را مشخص کنید و تنها در این صورت است که می‌توانید اولین قدم را برای تبدیل شدن به یک کارآفرین بردارید.

ممکن است روزی در خیابان روی یک نیمکت نشسته باشید و این فکر به ذهن شما بیاید که باید کسب‌وکار خودتان را داشته باشید و برای خودتان کار کنید. منابع گوناگونی برای الهام گرفتن وجود دارند، اما همه دلایل برای راه انداختن کسب‌وکار شخصی مناسب و توجیه پذیر نیستند.
به‌عنوان مثال، این مساله که همیشه باید پاسخگوی کسی باشید و از این موضوع خسته شده‌اید و به همین دلیل می‌خواهید کسب‌وکار خود را راه بیندازید به هیچ عنوان دلیل مناسبی برای شروع کار یک شرکت جدید نیست. چراکه وقتی شرکت جدید شروع به‌کار کند، باید به همه کارمندان خود، مشتریان، سرمایه‌گذاران و دیگران پاسخگو باشید.
پس قبل از برداشتن قدم‌های اول باید بدانید که در چه سرزمینی پا می‌گذارید. آگاهی یافتن اولین قدم برای اتخاذ یک تصمیم درست است.

حل یک مشکل
در هر کسب‌وکاری که قدم می‌گذارید، همیشه ابتدا این مساله را مطرح کنید که دیگران که در این حوزه مشغول به فعالیت هستند با چه مشکلاتی روبه‌رو هستند. هیچ‌گاه یک کسب‌وکار را به این علت آغاز نکنید که تحقیقات بازار نشان می‌دهند پتانسیل وسیعی در حوزه این فعالیت و این صنعت وجود دارد. بلکه ببینید دیگران در آن حوزه با چه مشکلاتی روبه‌رو هستند و بعد محصول یا خدمات خود را طوری پایه‌ریزی کنید که به حل این مشکلات بپردازد. موجودیت بسیاری از شرکت‌های موفق بر پایه حل مشکلاتی است که آنها خود قادر به حل آن نیستند.
به‌عنوان مثال، شرکت دراپ باکس(Dropbox) موفق شد مشکل همگام‌سازی فایل‌ها را برای دستگاه‌های چند‌منظوره حل کند یا واتس آپ توانست مشکل ارسال پیام را (بدون هزینه ارسال پیام) برای تولیدکنندگان موبایل‌های هوشمند مرتفع کند.

دارایی ارزشمندی به نام «برند»

مجله فوربس هرساله برندهایی را که بالاترین ارزش مادی را دارند معرفی می‌کند. در لیست منتشرشده برای سال 2014 شرکت اپل با رقم 2/124 میلیارد دلار بالاترین ارزش برند را در جهان دارا است. بیایید کمی به این عدد دقیق‌تر نگاه کنیم: با فرض دلار 3200 تومان، ارزش برند اپل چیزی حدود 397 هزار میلیارد تومان است. بیایید این عدد را با ارزش بازار سهام کشورمان، که رقمی حدود 340 هزار میلیارد تومان است، مقایسه کنیم: ارزش برند اپل به‌عنوان یکی از دارایی‌های ناملموس 1 این شرکت از ارزش کل بازار بورس کشور ما بیشتر است.
 

 چرا برند می‌تواند این‌قدر ارزشمند باشد؟
دارایی‌های شرکت‌ها به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند. یک دسته دارایی‌های ملموس2 مانند ساختمان، کارخانه، کالا و... و دسته دوم دارایی‌های ناملموس مانند برند، قدرت نوآوری و.... مساله مهمی که در مورد این دو دارایی وجود دارد و در کسب‌وکار مدرن باید به آن توجه ویژه‌ای شود، افزایش سهم دارایی‌های ناملموس از ارزش شرکت‌ها است. به ‌عنوان‌ مثال در حوالی سال 1970 میلادی بیش از 80 درصد ارزش شرکت‌هایی که در بورس‌های بزرگ دنیا حضور داشتند، ارزش دارایی‌های ملموس‌شان بوده است. اما امروزه دارایی‌های ناملموس تشکیل‌دهنده بیش از 80 درصد ارزش شرکت‌هایی است که در بورس‌های بزرگ دنیا حضور دارند.
وقتی از مدیریت دارایی‌ها حرف زده می‌شود معمولا ذهن مدیران فقط به سمت مدیریت دارایی‌های ملموس سازمانشان می‌رود. مطالب گفته شده، اهمیت دارایی‌های ناملموس را نشان می‌دهد و یادآوری می‌کند شرکت‌ها باید برنامه ویژه‌ای برای مدیریت این گروه از دارایی‌ها داشته باشند. 
برند یکی از مهم‌ترین دارایی‌های ناملموسی است که شرکت‌ها باید بیشترین توجه را به آن داشته باشند. قبل از اینکه بخواهیم به دلایل اهمیت برند بپردازیم باید تعریفی از برند ارائه دهیم. طبیعتا در مورد برند مانند سایر مفاهیم مدیریتی تعریف واحدی وجود ندارد که تمام صاحب‌نظران بر روی آن اتفاق‌نظر داشته باشند. پس ما تعریفی را که بیشتر رایج است، بیان می‌کنیم.
برند ذهنیتی است که مشتریان یک کسب‌وکار از آن دارند و باعث شده است که آن کسب‌وکار از رقبایش متمایز شود. ذهنیتی که حداقلی از کیفیت و ارزش را برای مشتریان کسب‌وکار تضمین می‌کند.
تجربه‌ای که مشتریان از محصول دارند در کنار اطلاعاتی که در بازار در مورد محصول وجود دارد، ذهنیتی را برای مشتریان ایجاد می‌کند که به آن برند گفته می‌شود. بر همین اساس مدیریت برند، مدیریت ذهنیت مشتریان است.

مقاله: دانشگاه کارآفرینی در اقتصاد جدید

مقاله حاضر به بهانه معرفی دکتر فرهای به عنوان وزیر علوم، تحقیقات و فناوری ایران و تاکید ایشان بر راهبرد ایجاد دانشگاه کارآفرین در نظام آموزش عالی کشور ارایه می گردد.

 

دکتر فرهادی، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری در مراسم تودیع و معارفه خود بیان نمودند:

 "باید نسل سوم دانشگاه‌ها را تحقق بخشید. نسل اول آموزشی، نسل دوم پژوهشی و نسل سوم دانشگاه کارآفرین و منشأ تولید ثروت است.

کارآفرینی باید منطبق بر سیاست‌های اقتصاد مقاومتی باشد و ظرفیت دانشگاه‌ها را در راستای اقتصاد دانش بنیان به کار گرفته و از آن برای جذب دانشجویان خارجی استفاده کرد."

 

 ENTREPRENEURIAL UNIVERSITY IN THE NEW ECONOMY

دانشگاه کارآفرینی در اقتصاد جدید

چکیده:دانشگاه های معاصر با چالش ها و فرصت های جدیدی در زمینه محیط پویا مواجه می شوند. بنابر این، یک دانشگاه مدرن باید کارآفرینی داشته باشد، که بدین معناست که باید بر طبق ویژگی های زیر باشد: استقلال، نوآوری، ریسک پذیری، پیش گیری، تهاجم رقابتی. این مقاله ویژگی های ذکر شده در بالا را توضیح می دهد و نشان می دهد که دانشگاه کارآفرین، مناسب ترین نهاد پایدار است.

واژگان کلیدی: دانشگاه کارآفرین، مؤسسه پایدار، آموزش و پرورش برای زندگی

 

1-    ویژگی ها و فرصت ها برای دانشگاه کارآفرینی
دانشگاه کارآفرینی یک نهاد غیر سنتی است که یک فعالیت مستقل را اجرا می کند.این دانشگاه در معرض خطرات خاص خود است و به شدت در توسعه اقتصادی و اجتماعی منطقه ای که در آن واقع شده است دخالت دارد. همه منابع مورد استفاده دانشگاه به طور خلاقانه اختصاص داده می شود، از جمله منابع انسانی که ممکن است توزیع شده باشند و دوباره در میان گروه ها بر طبق نیازهای سازمانی و دلایل اقتصادی توزیع شوند و مورد استفاده قرار گیرند.
ویژگی های کارآفرینی بر طبق موارد زیر است:
استقلال، نوآوری، ریسک پذیری، پیش گیری، تهاجم رقابتی

مفاهیم اساسی و تئوری ها در مدیریت دانش

برای درک بهتر مدیریت دانش، دانستن مفاهیم اساسی و تئوری های مهم در این زمینه لازم و ضروری است. تحقیقات انجام شده در این بخش، چارچوب خوبی را برای درک بهتر مدیریت دانش در زمینه موضوعی علوم اطلاع رسانی و فن آوری اطلاعات فراهم می آورند. در این بخش با زمینه های موضوعی زیر آشنا می شویم:

• داده‌ها

داده‌ها واقعیت‌های عینی و مجرد در مورد رویدادها هستند. سازمان‌های نوین، معمولا داده‌ها را در یک سامانه فن‌آوری اطلاعات ذخیره می‌کنند. شرکت‌ها، مدیریت داده‌ها را از نظر کمی بر حسب ظرفیت سرعت و هزینه ارزشیابی می‌کنند، همه سازمان‌ها به انواع داده‌ها احتیاج دارند. داده‌ها مواد خام و عناصر مورد نیاز برای تصمیم‌گیری به شمار می‌آیند.

• اطلاعات

اطلاعات واژه "inform" در انگلیسی به معنای "شکل دادن" بوده و "information" نیز به معنی شکل دادن بینش و دید دریافت‌کننده اطلاعات است. اطلاعات در واقع نوعی پیام به شمار می‌آید. این پیام می‌تواند به شکل مدرکی مکتوب و یا غیرمکتوب باشد. اطلاعات همانند پیام، از یک فرستنده ارسال شده و به وسیله یک گیرنده دریافت می‌شود. دریافت اطلاعات به این معنی است که درک گیرنده نسبت به مسائل تغییر کند و داوری‌ها و رفتارهای او دگرگون شود. دریافت‌کننده اطلاعات می‌تواند مشخص کند که دریافتی‌های وی واقعا اطلاعات بوده و او را تحت تأثیر قرار داده است یا خیر.

در سازمان‌ها، اطلاعات از طریق شبکه‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری جابجا و توزیع می‌شوند. اطلاعات برخلاف داده‌ها، معنی‌دار هستند؛ به قول پیتر دراکر: داشتن ارتباط و هدف، ویژگی اطلاعات است. اطلاعات، نه تنها دارای قابلیت تأثیرگذاری بر گیرنده است، بلکه خود نیز شکل خاصی دارد و برای هدف خاصی سازمان‌دهی می‌شود.

داده‌ها زمانی به اطلاعات تبدیل می‌شوند که ارائه‌دهنده آنها معنی و مفهوم خاصی به آنها ببخشد. با افزودن ارزش به داده‌ها، در واقع آنها را به اطلاعات تبدیل می‌کنیم.

• دانش

دانش از اطلاعات و اطلاعات از داده‌ها ریشه می‌گیرند. تبدیل اطلاعات به دانش در عمل بر عهده خود بشر است. این تبدیل‌ها از طیف واژه‌های زیر که در انگلیسی همگی با حرف "C" شروع می‌شوند، صورت می‌پذیر:

o        مقایسه (Comparison): اطلاعاتی که در مورد شرایطی خاص داریم، چه تفاوتی با اطلاعات مربوط به شرایط یادگیری دارد؟

o        عواقب (Consequences): از اطلاعات موجود، چه استنباطی می‌توان برای تصمیم‌گیری و اقدام کرد؟

o        ارتباطات (Connection): این بخش از دانش چه ارتباطی با دیگر بخش‌ها دارد؟

o        گفت و گو (Conversation): آشکار است که این عملیات دانش‌آفرین، بین انسان‌ها صورت می‌گیرد. ما معمولا داده‌ها را در پرونده‌های آماری و مبادلات و اطلاعات را در پیام‌ها می‌یابیم. اما دانش را از افراد یا گروه‌های آگاه و حتی از روندهای سازمانی بدست می‌آوریم. دانش از طریق رسانه‌ای مثل کتاب و مدارک و یا از شخصی به شخص دیگر چه به صورت گفت و گو و چه به شیوه شاگرد و استادی گسترش می‌یابد.

o        دلیل ارزشمند دانستن دانش، عملی‌تر بودن آن در مقایسه با داده‌ها و اطلاعات است. از دانش می‌توان در تصمیم‌گیری‌های مؤثرتر در مورد راهبردها، رقبا، مشتریان، کانال‌های توزیع، تولیدات و چرخه‌های حیات خدمات استفاده کرد.

• تجربه

دانش، با گذشت زمان از راه تجربیات کسب شده از دوره‌های آموزشی، مطالعه کتابها و آموزش غیررسمی، گسترش یابد. تجربیات، به کارها و رویدادهای گذشته باز می‌گردند. تجربه و تخصص دو کلمه مربوط به هم بوده و معادل‌های فارسی واژه‌های "experience" و "expert" در انگلیسی هستند.
مجرب و متخصص به کسانی اطلاق می‌شود که در زمینه‌ای خاص، از دانشی عمیق برخوردار هستند و با تمرین و تجربه آموخته‌اند و در مقاطعی خاص به دلیل بروز شرایطی خاص، در عمل آزموده و آبدیده شده‌اند.

داونپورت، تامس اچ (1379). مدیریت دانش. مترجم حسین رحمان‌سرشت. تهران: نشر ساپکو.