آشنایی با مدل OKRs برای مدیریت پروژه‌های استارتاپ

🔸مدل OKRs ابتدا توسط اندی گروو (Andy Grove) مدیرعامل شرکت اینتل (Intel) ارائه شد. در سال ۱۹۹۹ زمانی که تنها یک سال از عمر شرکت گوگل (Google) می‌گذشت، جان دوئر (John Doerr) آن را به شرکت پیشنهاد داد و امروزه در بسیاری از شرکت‌های استارتاپ به‌ویژه در حوزه فن‌آوری اطلاعات استفاده می‌شود. گرچه استفاده از این مدل به شرکت‌های #استارتاپ محدود نمی‌شود. از مزایای اصلی این مدل این است که در عین سادگی به شما کمک می‌کند اهداف پروژه را به شکل برنامه‌های عملیاتی دربیاورید، برای اعضای تیم اهداف مشخص تعریف کنید، نتایج کار را ارزیابی کنید و تیم را در مسیر درست هدایت کنید.

 

ساختار OKRs از دو بخش اصلی تشکیل‌شده است :

1- اهداف (Objectives) :

اهداف مشخص می‌کنند تیم یا سازمان شما قرار است به کجا حرکت کند. تعداد آن را در حد سه تا پنج هدف اصلی محدود کنید. اهداف باید به‌گونه‌ای باشند که جاه‌طلبانه و چالشی باشند و در یک محدوده زمانی مشخص (معمولاً در یک افق زمانی سه‌ماهه یا یک‌ساله) قابل‌دستیابی باشند.

2- نتایج کلیدی (Key Results) :

نتایج کلیدی مشخص می‌کنند شما قرار است چگونه به اهداف برسید. برای هر هدف سه تا چهار نتیجه قابل‌اندازه‌گیری تعریف کنید که شما را در دست‌یابی به هدف‌ کمک کند. برای تعریف نتایج می‌توانید رشد، عملکرد، درآمد و مانند آن را استفاده کنید. نتایج کلیدی در پایان بازه زمانی مشخص‌شده بر اساس میزان تحقق مورد ارزیابی قرار می‌گیرند.

نوع شناسی مدل های کارآفرینی

انواع مدلهای کارآفرینی

تلاش محققین در ارائه مدلهای کارآفرینی با توجه به جنبه های رویکرد رفتاری و رویکرد ویژگیها و تعاریف کارآفرینی انجام می گردد.در واقع می توان دو دسته مدل راار ائه نمود:

1. مدل های  محتوایی؛
2. مدل های فرآیندی.

 

-1 مدلهای محتوائی:

هدف محققین در رویکرد ویژگیها و مدلهای محتوائی،یافتن یک چارچوب روانشناسانه و ارائه تعریف کارآفرینی بر مبنای یک سری ویژگیهای فردی بوده است که با توجه به محدودیت تحقیقات در پرداختن و اظهار نظر قطعی راجع به این ویژگیهای فردی،ارائه مدل محتوائی فراگیر همواره راکد مانده است.بر این اساس محققین به جای پرداختن به رویکرد ویژگیها،به رویکرد رفتاری و مدلهای فرآیندی و چند بعدی روی آورده اند.)تراپمن و مورنینگ استار، 1989 ،ص 37 (

 

-2 مدلهای فرآیندی:

مدلهای فرآیندی شامل دو دسته اصلی از مدلها می باشندکه در ادامه تحت بررسی قرار خواهند گرفت:

الف( فرآیند رویدادی

ب( فرآیند چند بعدی

ج( فرآیند سیستمی

اینترنت عامل دگرگونی مدل‌های کسب‌وکار

با رواج کاربرد اینترنت، نوآوری در مدل‌های کسب‌وکار نیز گسترش می‌یابد.
امروزه استفاده از چارچوب‌های قدیمی و کاربرد مدل‌های کسب‌وکار تجربی کافی به‌نظر نمی‌رسد. به منظور بهره‌مندی از فرصت‌های نوین نظیر تکنولوژی ابری، شرکت‌های امروزی نیاز به تجدید نظر در سیاست‌های کسب ارزش و ارزش‌آفرینی را بیشتر احساس می‌کنند.
ارزش‌آفرینی که شامل فعالیت‌های عملیاتی ایجادکننده ارزش برای سازمان است و تمایل مشتری برای پرداخت پول جهت خرید محصولات را افزایش می‌دهد، هسته مرکزی هر مدل کسب‌وکاری محسوب می‌شود. در سازمان‌های تولیدی قدیمی ارزش‌آفرینی به معنای شناسایی پایدار نیازهای مشتری و ارائه راه‌حل‌های مهندسی شده مناسب تلقی می‌شد. رقابت معمولا در قالب ارائه ویژگی‌های جدید در مقابله با ویژگی‌های ارائه شده رقیب برای محصولاتش است. رواج چنین شرایطی در نهایت منجر به رقابت بر سر قیمت می‌شد، زمانی که محصول دیگر کهنه شده بود. این طرز رقابت هنوز هم پس از سال‌ها رایج است و هر یک از ما می‌توانیم در فروشگاه‌های محلی محیط اطراف خود نمونه‌هایی از آن را مشاهده کنیم.
در دنیای ارتباطات، امروزه شرایط به کلی دگرگون شده است. به لطف تحولات سریع، ویژگی‌ها و کارآیی‌های جدیدی در اختیار مشتریان قرار داده می‌شود. توانایی بررسی محصولات در چرخه مصرف مصرف‌کننده امکان واکنش به رفتار مصرف‌کننده را فراهم کرده است. البته در چنین شرایطی محصولات به راحتی می‌توانند با محصولات دیگر پیوند داشته باشند و به تجزیه و تحلیل‌های پیشرفته، پیش‌بینی‌های موثر و رضایت بیشتر مشتری بینجامند.همچنین طیف وسیعی از محصولات و خدماتی که به گروه‌های مختلف مشتریان ارائه می‌شود، فرصت جدیدی را برای خلق ارزش‌ از طریق تکنولوژی به نام اینترنت پیش رو دارند.
آلبرت شام، مدیر UX Design در شرکت مایکروسافت اشاره می‌کند که «مدل‌های کسب‌وکار در حال ارائه تجارب جدیدی از ارزش‌آفرینی هستند. با وجود اینترنت و ابزارها و برنامه‌های کاربردی متصل به آن، شما به‌راحتی می‌توانید تشخیص دهید مشتری چه نظری پیرامون تجربه اخیر تعامل با سازمان‌تان دارد (از فرآیند ورود به فروشگاه گرفته تا خرید و مصرف هر محصولی). به این ترتیب می‌توانید در شناسایی روش‌های بهبود خدمات و بازآفرینی تجارب آنان با موفقیت قدم بردارید.

مدل قیف فروش در کسب و کار اینترنتی

شاید در سال ۱۹۷۲ زمانی که از یک سیستم مبتنی بر شبکه برای فروش شاهدانه در دو دانشگاه استنفوربریج و ماساچوست دایر شد، هیچ کس گمان نمی کرد که کسب‌ وکار‌های اینترنتی و مدل‌های آن این‌چنین پیچیده گردد. امروزه مدل های بسیاری جهت توصیف و تحلیل کسب‌ وکارهای اینترنتی از زوایای مختلف و با اهداف مختلف تبیین شده اند. در حوزه بازاریابی و فروش، کسب و‌کار های اینترنتی یکی از مدل های جامع نگر و فرایندی مدل قیف فروش[۱] است که در این متن به توصیف آن می پردازیم.

قیف فروش چیست؟

قیف فروش یک مدل است که در کسب وکار های آنلاین و به منظور توصیف رفتار‌ها و پیگیری مسیری که یک مشتری از مرحله‌ی بازاریابی اینترنتی یا جستجو در موتورهای جستجو آغاز می کند، گشت زدن در یک وب‌سایت تجاری و در نهایت به انجام خرید می انجامد استفاده می شود.[۲]

قیف فروش در واقع منعکس کننده مراحلی است که مشتریان بالقوه یک کسب وکار به مشتریان بالفعل (پرداخت کننده[۳]) تبدیل می‌شوند.

مدل های متفاوت قیف فروش

هر بنگاه اقتصادی یک مدل فروش قیفی شکل دارد. مدل‌های فروش قیفی شکل درکسب وکارهای گوناگون متفاوت است اما گام‌هاو مراحل این مدل‌ها مشابه یکدیگرند.

در این مقاله تمرکز روی تشریح و چگونگی مدیریت قیف‌فروش به‌منظور بهینه سازی نرخ‌های تبدیل می‌باشد.