ایران به چه تعداد شرکت سرمایه‌گذاری جسورانه نیاز دارد؟

در یکی از پنل‌های یلدای استارتاپی امسال آقای سعید رحمانی، مدیر عامل سرآوا، عنوان کرد که ما برای اینکه ۱۴۰۰ استارتاپ فعال در مراحل مختلف در اکوسیستم استارتاپی ایران داشته باشیم (که عدد زیادی هم نیست)، در چهار سال آینده دست کم به ۶ هزار میلیارد تومان (معادل ۱.۴ میلیارد دلار) سرمایه نیاز داریم.

روشن است که این نیاز حداقلی است و فقط برای رسیدن به ۵ یونیکورن (شرکت‌هایی که ارزشی بیش از یک میلیارد دلار دارند) است. 
توجه کنید که این اعداد برای داشتن یک اکوسیستم سالم اما معمولی است و برای پیشتاز بودن کافی نیست.
برای نمونه توجه شما را به این جلب می‌کنم که سرمایه‌گذاری که فقط امسال تنها در شهر لندن انجام شده بیش از دو برابر این مقدار است؛ در یک سال. پس بدیهی است که اگر بخواهیم اکوسیستمی پیشتاز داشته باشیم به سرمایه‌ای خیلی بیشتر از اینها نیاز خواهیم داشت.

اما برای اینکه به همین اعداد برسیم حدودا به چه تعداد شرکت سرمایه‌گذاری جسورانه (VC Firm) نیاز خواهیم داشت!؟

من حدود ۷ ماه پیش در مجموعه‌ای توییت پیش‌بینی کرده بودم که بین ۴۰ تا ۱۶۰ شرکت سرمایه‌گذاری جسورانه‌ی فعال نیاز داریم (تصویر زیر.) منظور از شرکت سرمایه‌گذاری فعال شرکتی است که واقعا سرمایه‌گذاری می‌کند و نه آن‌هایی که اسم‌شان هست ولی سرمایه‌گذاری نمی‌کنند.

سرمایه‌گذاری خطرپذیر چیست؟

شرکت‌ها و بنگاه‌های کوچک منابع مالی برای اجرای طرح‌ها و پروژه‌های پرریسک خود را در اختیار ندارند. ریسک بالای اجرای طرح‌های جدید، نسبت هزینه‌های اجرای طرح‌های مذکور به کل سرمایه اولیه یک شرکت کوچک و احتمال عدم توانایی آن در پاسخگویی به نیاز بازار در آینده، موقعیت یک شرکت نوپا را بسیار متزلزل خواهد کرد.

سرمایه خطرپذیر، سرمایه‌ای است که به همراه کمک‌های مدیریتی در اختیار شرکت‌های نوپا و در حال رشد قرار می‌گیرد. این روش یکی از روشهای مطلوب حمایت از کارآفرینان، مخترعان و صاحبان ایده است که ضمن حفظ مالکیت فکری طرح، صاحب طرح نیز در موفقیت و یا شکست آن شریک می‌شود.

نهادهای مالی که به‌طور تخصصی در تامین مالی پروژه‌ها و طرح‌های با ریسک بالا فعالیت می‌کند، شرکت‌ و یا صندوق های سرمایه‌گذاری خطرپذیر نامیده می‌شوند. سرمایه‌گذاران خطرپذیر نوعی واسطه مالی هستند که با استفاده از تخصص خود به تامین مالی و پشتیبانی آن ‌دسته از شرکت‌ها و بنگاه‌هایی مبادرت می‌ورزد که در حالت عادی قادر به تامین تمام یا بخشی از سرمایه مورد نیاز خود نیستند.

تأثیر فناوری اطلاعات و ارتباطات بر رشد اقتصادی کشورها

در سال‌های اخیر ICT یکی از مهم‌ترین عواملی بوده که نقش بسزایی در پیشرفت سریع فناوری‌های مرتبط با عوامل تولید، بهبود بهره‌وری عوامل تولید و رشد اقتصادی داشته است.

امروزه بازدهی سرمایه ICT در مقایسه با سرمایه غیرICT در آن دسته از کشورهایی که در حوزه ICT فعال هستند، علیرغم اندک بودن سهم سرمایه ICT نسبت به سرمایه غیرICT ، به مراتب بیشتر است.

ارتباطات و فناوری اطلاعات، دانشی نوین است که توانسته است تمامی حصارها و قید و بندها را گسیخته و مرزهای جغرافیایی را در عرصه‌های مختلف پنج قاره عالم در نوردیده و بر کلیه ابعاد اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، نظامی و فرهنگی اثر بگذارد.

مهار بحران بیکاری چشم انتظار حمایت از تولید

در سال ۹۵ حدود ۶۸۹ هزار نفر به جمع بیکاران کشور اضافه شد.

---

طی بیش از یک دهه اخیر افزایش تعداد متقاضیان شغل و از طرفی عدم تناسب بین افراد در جستجوی کار با میزان اشتغال ایجاد شده، بیکاری را به یکی از بحران‌های اقتصادی کشور تبدیل کرد؛ چه آن که که آمار رسمی نیز از همین موضوع حکایت دارد.

در همین زمینه، مقایسه شاخص‌های مرتبط، برای بررسی وضعیت بازار کار در سالهای ۹۵ و ۹۴ نشان می‌دهد در کنار افزایش نرخ مشارکت اقتصادی که یک اتفاق مثبت در اقتصاد است، در کنار افزایش جمعیت شاغل، نرخ بیکاری نیز همچنان روند صعودی دارد.

بر پایه گزارشات رسمی کشور، بررسی نرخ مشارکت اقتصادی در سال ۹۵ نشان می‌دهد که ۳۹.۴ درصد از جمعیت در سن کار، در سال ۹۵ از نظر اقتصادی فعال بوده‌اند؛ یعنی در گروه شاغلان یا بیکاران قرار گرفته‌اند. همچنین این نتایج نشان می‌دهد که نرخ مشارکت اقتصادی در بین زنان نسبت به مردان و در نقاط شهری نسبت به نقاط روستایی کمتر بوده است.

اما نرخ بیکاری که در سال ۹۴ معادل یازده درصد از جمعیت فعال کشور بود، در دوازده ماهه منتهی به اسفند ۹۵ به ۱۲.۴ درصد افزایش یافت که بر اساس این آمار نرخ بیکاری در بین زنان نسبت به مردان و درنقاط شهری نسبت به نقاط روستایی بیشتر بوده است.