تأثیر فناوری اطلاعات و ارتباطات بر رشد اقتصادی کشورها
در سال‌های اخیر ICT یکی از مهم‌ترین عواملی بوده که نقش بسزایی در پیشرفت سریع فناوری‌های مرتبط با عوامل تولید، بهبود بهره‌وری عوامل تولید و رشد اقتصادی داشته است.
امروزه بازدهی سرمایه ICT در مقایسه با سرمایه غیرICT در آن دسته از کشورهایی که در حوزه ICT فعال هستند، علیرغم اندک بودن سهم سرمایه ICT نسبت به سرمایه غیرICT ، به مراتب بیشتر است.
ارتباطات و فناوری اطلاعات، دانشی نوین است که توانسته است تمامی حصارها و قید و بندها را گسیخته و مرزهای جغرافیایی را در عرصه‌های مختلف پنج قاره عالم در نوردیده و بر کلیه ابعاد اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، نظامی و فرهنگی اثر بگذارد.
تافلر دانشمند آمریکایی اعلام کرده است که قرن بیست و یکم قرن انفجار اطلاعات است. بسترسازی این نظریه از ابتدای قرن بیستم شروع شد و امورز به جایی رسیده است که تا دور افتاده‌ترین نقاط جهان را دربرمی‌گیرد و همه انسانها را از مواهب خود بهره‌مند می‌سازد.
پیشرفت سریع علم در عصر حاضر که روز به روز بر سرعت آن افزوده می‌شود مرهون ارتباطات و فناوری اطلاعات است. زیرا که دانشمندان و مخترعین قادر هستند در هر لحظه از زمان کشفیات جدید را باخبر شده و در مرزهای دانش به سهولت حرکت کنند. در تعاریف جدیدی که از دسته‌بندی کشورها اعلام می‌شود این موضوع مورد تاکید است مه هر کشوری که دسترسی آن به اطلاعات، سریع باشد کشوری ثروتمند است. این امر بدین مفهوم است که قدرت و ثروت کشورها دیگر بر اساس کارخانجات سنگین دودزا و آلوده کننده محیط زیست و یا جنگ‌افزارهای غرنده و تخریب‌گر زندگی نیست، قدرت و ثروت ملل در داشتن اطلاعات بیشتر و دسترسی سریع‌تر به آن است. این امر باعث شده است که زندگی افراد در کشورهای مختلف و در ابعاد متفاوت اعم از اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و غیره تحت تاثیر این موج قرا گیرد.
با وجود معنی‌دار بودن تأثیر انقلاب فناوری اطلاعات بر برخی از کشورهای صاحب این صنعت، تأثیر معنی‌دار این صنعت بر سطوح رشد و فناوری بسیاری از کشورها قابل مشاهده نیست. هم‌چنین در بلند مدت فواید مصرف ICT، از تولید آن بیشتر می‌باشد. درنتیجه کشورهای ناتوان از تولید این صنعت، می‌توانند به مصرف‌کنندگان حرفه‌ای ICT تبدیل شوند که به خاطر پیشرفت سریع ICT و کاهش مداوم قیمت‌های ICT، این گزینه جایگزین بهتری برای این کشورها می‌باشد.
این موضوع توجه سیاست‌گذاران کشورها را به عوامل مؤثر در جذب و اشاعه این صنعت الزامی می‌کند.
در سال‌های اخیر ICT یکی از مهم‌ترین عواملی بوده که نقش بسزایی در پیشرفت سریع فناوری‌های مرتبط با عوامل تولید، بهبود بهره‌وری عوامل تولید و رشد اقتصادی داشته است.
امروزه بازدهی سرمایه ICT در مقایسه با سرمایه غیرICT در آن دسته از کشورهایی که در حوزه ICT فعال هستند، علیرغم اندک بودن سهم سرمایه ICT نسبت به سرمایه غیرICT ، به مراتب بیشتر است.
ارتباطات و فناوری اطلاعات، دانشی نوین است که توانسته است تمامی حصارها و قید و بندها را گسیخته و مرزهای جغرافیایی را در عرصه‌های مختلف پنج قاره عالم در نوردیده و بر کلیه ابعاد اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، نظامی و فرهنگی اثر بگذارد. تافلر دانشمند آمریکایی اعلام کرده است که قرن بیست و یکم قرن انفجار اطلاعات است. بسترسازی این نظریه از ابتدای قرن بیستم شروع شد و امورز به جایی رسیده است که تا دور افتاده‌ترین نقاط جهان را دربرمی‌گیرد و همه انسانها را از مواهب خود بهره‌مند می‌سازد.
پیشرفت سریع علم در عصر حاضر که روز به روز بر سرعت آن افزوده می‌شود مرهون ارتباطات و فناوری اطلاعات است. زیرا که دانشمندان و مخترعین قادر هستند در هر لحظه از زمان کشفیات جدید را باخبر شده و در مرزهای دانش به سهولت حرکت کنند. در تعاریف جدیدی که از دسته‌بندی کشورها اعلام می‌شود این موضوع مورد تاکید است مه هر کشوری که دسترسی آن به اطلاعات، سریع باشد کشوری ثروتمند است. این امر بدین مفهوم است که قدرت و ثروت کشورها دیگر بر اساس کارخانجات سنگین دودزا و آلوده کننده محیط زیست و یا جنگ‌افزارهای غرنده و تخریب‌گر زندگی نیست، قدرت و ثروت ملل در داشتن اطلاعات بیشتر و دسترسی سریع‌تر به آن است. این امر باعث شده است که زندگی افراد در کشورهای مختلف و در ابعاد متفاوت اعم از اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و غیره تحت تاثیر این موج قرا گیرد.
با وجود معنی‌دار بودن تأثیر انقلاب فناوری اطلاعات بر برخی از کشورهای صاحب این صنعت، تأثیر معنی‌دار این صنعت بر سطوح رشد و فناوری بسیاری از کشورها قابل مشاهده نیست. هم‌چنین در بلند مدت فواید مصرف ICT، از تولید آن بیشتر می‌باشد. درنتیجه کشورهای ناتوان از تولید این صنعت، می‌توانند به مصرف‌کنندگان حرفه‌ای ICT تبدیل شوند که به خاطر پیشرفت سریع ICT و کاهش مداوم قیمت‌های ICT، این گزینه جایگزین بهتری برای این کشورها می‌باشد.
این موضوع توجه سیاست‌گذاران کشورها را به عوامل مؤثر در جذب و اشاعه این صنعت الزامی می‌کند.
