دکتر سریع القلم: مهم‌ترین مشکل کشور چیست؟

مهم ترین مشکل کشور چیست؟ این موضوعی است که دکتر محمود سریع القلم، استاد دانشگاه شهید بهشتی در یادداشتی برای عصرایران بدان پرداخته است که در زیر می آید:
 

به سه مورد زیر، توجه فرمایید:

 .۱ کشورهای عربی حوزه خلیج فارس حدود ۲ تریلیون دلار صندوق دخیره ارزی (خارج از بودجه جاری خود) دارند که در سال چند صد میلیارد دلار از طریق سرمایه‌گذاری در غرب و آسیا، برای این کشورها و نسل‌های آتی آنها سود حاصل می‌کند؛

.۲ منطقه سی لی کان ولی (Silicon Valley) که مهم‌ترین منطقه فن‌آوری جهان در شمال کالیفرنیاست با جمعیتی معادل ۶.۸۲۸.۶۱۷ نفر در ماه جاری، درآمد سرانه ۶۳.۲۸۸ دلار که جزء بالاترین در جهان است را رقم زد؛

.۳ چینی‌ها اخیراً موشک زمین به دریای ۱۱۰۰ کیلومتری (DF-21D) با هزینه ۱۱ میلیون دلار با موفقیت آزمایش کردند.

معانی صریح و تلویحی این تحولات عظیم در سطح همسایه‌های ما و در مقیاس جهانی چیست؟ همه کشورها به فکر توسعه و افزایش توان‌مندی هستند حتی قطر با جمعیت ۲۵۰ هزار نفری معادل یک محله تهران. اعراب جنوب خلیج فارس به‌تدریج در حال خرید روزافزون سهام شرکت‌های نفتی بزرگ جهان هستند و اگر ما در آینده بخواهیم به‌منظور دستیابی به فن‌آوری نفت و گاز، با شرکت‌های بزرگ جهان همکاری کنیم چه‌ بسا با دستور کار سیاسی همسایگان سهامدار خود نیز روبرو شویم. آیا می‌توان عنصر فن‌آوری و تکنیک را از فرآیند تولید ثروت و قدرت نادیده گرفت؟ چینی‌ها به دو دلیل وارد عرصه جهانی شده‌اند: اول فروش کالا و خدمات و دسترسی به پول و ثروت و دوم همکاری‌های مربوط به دستیابی فن‌آوری. از قدیم روس‌ها و چینی‌ها علاقه وافری به منطقه سی‌لی‌کان‌ولی داشته‌اند به‌طوریکه آمریکا، این منطقه را از مناطق کلیدی امنیت ملی خود تلقی می‌کند.

چگونه کسب و کارهای بزرگ می‌توانند مشروعیت دوباره در جامعه به دست آورند؟

پروفسور مایکل پورتر: چگونه کسب و کارهای بزرگ می‌توانند مشروعیت دوباره در جامعه به دست آورند؟

امروزه نظام بازار و مشروعیت ماهوی کسب و کار به واسطه نرخ بالای بیکاری، افزایش فقر و ناخرسندی عمومی از بی‌توجهی سازمان‌ها به چالش کشیده می‌شود.

بسیاری از سازمان‌های بزرگ با احساس چنین التهابی در سطح جامعه، حتی به‌رغم زمزمه‌های احیای رونق اقتصادی، توجه خود را به‌طور فزاینده‌ای بر مسوولیت اجتماعی متمرکز می‌کنند. مشکل اینجا است که تلاش آنان در مواجهه با چالش پیش رو و برداشت‌های منفی جامعه نسبت به کسب و کارهای بزرگ، چندان موثر نیست.
کسب و کارها باید راهی را بیابند که به شکل مثبتی در اجتماع حضور یابند، ولی تا زمانی که فعالیت‌های اجتماعی خود را جدا از کسب و کار اصلی ببینند، این امر محقق نمی‌شود. در حقیقت به جای تاکید بیشتر بر فعالیت‌های متمرکز بر مسوولیت اجتماعی- اقتصادی، رهبران کسب و کار باید در سطح محلی، ارزش افزوده ایجاد نمایند. منظور من از این مطلب، رقابت کردن به نحوی است که با فعالیت‌های شرکت‌ها در جوامع، همزمان شرایط اجتماعی و سطح رقابت‌پذیری آن جوامع، ارتقا یابند. اکنون زمان آن است که ضمن کاستن تفاوت‌ها از نیازهای مشترک کسب و کار و جامعه بهره برد.
فرصت‌هایی که ارزش افزوده مشترک میان جامعه و کسب و کار ایجاد می‌کنند، باید به‌صورت دقیقی با فعالیت کسب و کار اصلی سازمان، یعنی جایی که مهارت‌ها، منابع و تجربیات عملیاتی جدید در جهت پیشبرد بهره‌وری به کار گرفته می‌شود تلفیق شوند، در عین اینکه همزمان به جامعه نیز سود می‌رسانند. ما راه‌های بسیاری را برای ایجاد ارزش افزوده می‌بینیم که از کاهش آلودگی تا ارتقای بهره‌وری (و دستمزد) کارگران کم درآمد قابل طبقه‌بندی است. این تغییر و تحول در عملیات کسب و کار اصلی سازمان‌ها است که فراتر از انگیزه کمک‌های خیریه، مشروعیت کسب و کار را حفظ می‌کند. هیچ جایی فرصت‌ها و ضرورت ایجاد ارزش افزوده به اندازه مناطق محروم، یعنی جایی که فقر در آن متمرکز است، روشن و واضح نیست.
نابرابری اقتصادی منجر به ایجاد چالش‌های بنیادینی در نظام سرمایه‌داری می‌شود و این نابرابری حل نمی‌شود، مگر زمانی که جوامع محروم را قادر سازیم تا در نظام بازار رشد کنند و تنها راه آن، از طریق شرکت‌ها و مشارکت «کسب و کار» است. مردم نیاز به مشاغل در دسترسی دارند که راه رسیدن به درآمدهای خوب را در نزدیکی محل زندگی شان فراهم کند. این مهم، فقط به کمک «کسب و کار» ممکن می‌شود.

9 حقیقت مهم در مورد شروع کسب ‌و کار

مهمترین عاملی که کارآفرینان موفق را نسبت به خوداشتغالی سوق می‌دهد، نه فقط انگیزه ثروت‌اندوزی، بلکه وجود احساس عمیقی از نارضایتی مثبت و تمایل برای بهترین شدن است. در این میان، هر روز داستانهای زیادی در مورد موفقیت کسب‌وکارها می‌‌بینیم و می‌شنویم. اما این داستانها گویای همه‌ی حقیقت نیست. افراد معمولاً موفقیتهای خود را بازگو می‌کنند، اما هیچ‌گاه نمی‌گویند که چگونه به این مرحله رسیده‌اند. آنها به شما نمی‌گویند که مثلاً پنج سال طول کشید که به سودآوری برسند. اینکه بارها شکست خورده‌اند، و یا اینکه به علت کار زیاد مشکلات جسمی پیدا کرده‌اند.
مراقب باشید فریب این داستانها را نخورید. کارآفرینی به هیچ عنوان آسان نیست. در ادامه، به 9 حقیقت تلخ در مورد شروع کسب‌وکار اشاره می‌کنیم.

1- سال اول درآمد خاصی نخواهید داشت
نباید انتظار داشته باشید که در سال اول فعالیت خود، درآمد چندانی به دست آورید. این وضعیت ممکن است یکی دو سال بعد هم ادامه پیدا کند. اگر تعداد ساعتهایی را که کار کرده‌اید -احتمالاً بدون درآمد- بشمارید، ممکن است خسته شوید و خیلی زود کنار بکشید. بنابراین، اگر پول تنها انگیزه‌ی شما برای کارآفرینی است، تحت هیچ شرایطی کسب‌وکار جدیدی راه نیندازید. البته توجه داشته باشید که سوداوری باید هدف نهایی‌تان باشد، والا دلیلی برای راه‌اندازی یک کسب و کار وجود ندارد.

2- احساس تنهایی خواهید کرد
کارآفرینان گاهی اوقات، بخصوص در ابتدای فعالیت خود، احساس تنهایی می‌کنند. این امر به این دلیل رخ می‌دهد که آنها مجبورند بیشتر کار کنند و زمان کمتری را برای معاشرت با دوستان و آشنایان خود خواهند داشت. بنابراین، برقراری روابط اجتماعی اهمیت بسزایی برای سلامت روانی افراد دارد. پس، زمانهایی را که با دیگران صرف می‌کنید، ساعات هدرشده‌ی زندگی خود به حساب نیاورید.

چگونگی راه اندازی یک کسب و کار موفق

برای راه اندازی یک کسب و کار موفق چه مراحلی را باید طی کنم؟ در این مقاله می خواهم پاسخی جذاب، علمی و کاربردی به شما بدهم و گام به گام شما را برای راه اندازی یک کسب و کار موفق هدایت کنم. در ابتدا به دو اصل بسیار مهم که باید سرمشق تمام برنامه ها و فعالیتهای تجاری شما قرار بگیرد، اشاره می کنم:

 

اصل 1: نقشه راه کارآفرینی

بزرگ فکر کنید: تا به حال فکر کرده اید که چرا بسیاری از تجار قدیمی بازار ایران علیرغم درآمد بسیار بالا، کسب و کارشان به همان اندازه و شکل گذشته باقی مانده است و به سمت رشد و توسعه و حتی بین المللی شدن حرکت نکرده اند؟ یکی از دلایل مهم اینست که مالکان کسب و کارهای ایرانی هدف اولیه (وشاید تنها هدف شان) از راه اندازی کسب و کارشان فقط و فقط کسب درآمد بوده است و برای کسب و کارشان هیچ دورنمایی را متصور نبوده اند به همین جهت علیرغم درآمد بسیار بالا، نقدینگی خود را بجای سرمایه گذاری در کسب و کارشان و توسعه آن، به سمت بازارهای املاک و مستغلات برده و یا اینکه آین راصرف خرید مغازه های دیگر و اجاره آنها به دیگران کرده اند. مجموع تصور آنها از کسب و کارشان فقط یک چهاردیواری به اسم حجره و کسب درآمد از آن بوده است. شما برای کسب و کاری که می خواهید راه اندازی کنید چه تصوری دارید؟ آیا می خواهید آن را به بزرگترین فروشگاههای زنجیره ای در تهران، ایران و یا حتی منطقه خلیج فارس بکنید؟ یا اینکه می خواهید به برگترین تولید کننده کالاهای متنوع در زمینه تجهیزات صوتی و تصویری در سطح ایران و یا خاور میانه شوید؟ آیا متصور هستید که روزی کسب و کار اینترینتی شما به شریک تجاری اول آمازون و یاebayدر سطح منطقه تبدیل شود؟ توصیه من اینست که آینده ای بزرگ برای کسب و کارتان ترسیم کنید و تمام فعالیتها و برنامه تان را در راستای پیاده سازی این آرمان جهت گیری نمائید. به آرزوها و آرمانهای تجاری تان ایمان و اعتقاد داشته باشید بسیاری از مالکین میلیاردر برندهای معروف دنیا با آرزوهای بزرگ شروع کرده اند.

کوچک شروع کنید : فکر بزرگ خود را از یک جای کوچک شروع کنید. در ابتدا که منابع محدودی (تجربه، سرمایه، روابط تجاری و ….) دارید بر روی بازار کوچکی متمرکز شوید تا بتوانید مارک تجاری خود را در آنجا به برند تبدیل کنید، صاحب اعتبار شوید، روابط تجاری خود را گسترده کنید، از اعتبار بدست آماده برای ورود به بخش های دیگر بازار استفاده کنید.

سریع رشد کنید: افرادی که برای کسب و کار خود دورنمای مشخصی متصور هستند و البته به آن اعتقاد دارند و نیز از جای کوچک شروع می کنند دو شرط اصلی برای رشد سریع را دارند. حلقه مکمل برای رشد سریع کسب و کار استفاده از منابع دیگران است. به همین جهت امروزه استفاده از راهبردهایی مثلFranchise(کسب و کارهای زنجیره ای)،Licensing(تولید تحت لیسانس)،Acquisition(خرید شرکتهای کوچک با قابلیت رشد بالا)،Joint-Venture(سرمایه گذاری مشترک) و …. روز به روز در حال گسترش است.