مهندس سعدی

کارآفرینی بر محور اکوسیستم و اقتصاد دانش بنیان

مهندس سعدی

کارآفرینی بر محور اکوسیستم و اقتصاد دانش بنیان

مهندس سعدی

رشد و توسعه متوازن اقتصادی و اجتماعی کشور با کارآفرینی بر مبنای عامل اصلی سرمایه انسانی در اکوسیستم و ایجاد ارزش اقتصادی و اجتماعی برتر در فضای انگیزشی رقابتی کارآفرینانه و حمایت از تولید ملی دست یافتنی است. بی شک ثروت کل جامعه حاصل مجموع ثروت اقتصادی و ثروت اجتماعی است.


طبقه بندی موضوعی
اوقات شرعی

۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «فناوری اطلاعات» ثبت شده است

۱۹مهر

جدیدترین گزارشی که توسط شرکت پژوهشی و فناوری گارتنر منتشر شده نشان می دهد که هزینه های بخش فناوری اطلاعات و ارتباطات در سال ۲۰۱۴ افزایش ۳.۶ درصدی خواهد داشت و به ۳.۸ تریلیون دلار می رسد.

جدیدترین گزارشی که توسط شرکت پژوهشی و فناوری گارتنر منتشر شده نشان می دهد که هزینه های بخش فناوری اطلاعات و ارتباطات در سال ۲۰۱۴ افزایش ۳.۶ درصدی خواهد داشت و به ۳.۸ تریلیون دلار می رسد.


محققان گارتنر اعلام کردند که انتظار می رود هزینه هایی که در بخش فناوری اطلاعات در سطح جهان صورت می گیرد در سال ۲۰۱۴ به ۳.۸ تریلیون دلار برسد که این امر تاحدی در نتیجه رشد دستگاه های متصل به اینترنت است که این دستگاه ها از وسائل زینتی تا یخچال منازل متنوع هستند.


براساس اظهارات پیتر ساندرگارد از پژوهشگران گارتنر، گسترش دستگاه های دیجیتال بر هر صنعتی تأثیرگذار است ، به طوری که به آن اقتصادی صنعتی دیجتال گفته می شود.


ساندرگارد اظهار داشت: این امر بدان معنا است که هر شرکتی در عصر اینترنت به یک فناوری تبدیل می شود. دیجیتالی شدن هربخش از تجارت و عملکرد آن را در معرض این نیروها قرار می دهد، چگونگی برقراری ارتباط با مشتریان و کارمندان شرکت، چگونگی اداره کارخانه فیزیکی و چگونگی تولید درآمد و یا ارائه خدمات بخشی از این فناوری هستند. شرکت های امروز به طور جمعی طلایه دار اقتصاد صنعتی دیجیتال هستند.


گارتنر اظهار داشت که در سال ۲۰۰۹، تعداد دستگاه های متصل به اینترنت با یک آدرس آی پی منحصر به فرد به ۲.۵ میلیون دستگاه می رسد که اکثر آنها تلفن همراه و رایانه بودند.

۱۸تیر

آنها که در ۱۵ سال اخیر در صنعت فناوری اطلاعات کشور فعالیت داشته اند یک دوران به اصطلاح طلایی را به یاد دارند. حدود سالهای ۷۹ تا ۸۴ که آی تی کشور متولی مشخصی داشت و همچنین بودجه های دولتی خوبی به آن اختصاص داده شده بود. در این سالها صنعت نوپای فناوری اطلاعات وارد مرحله عملیاتی شد. پروژه های زیادی خصوصا در حوزه دولتی تعریف شدند. شرکت های فناوری زیادی با امید کسب درصدی از این اعتبارات تاسیس شدند و در این راه هم درآمدهای مناسبی کسب شد.

هم اکنون با مشخص شدن نتیجه انتخابات این امید در دل متولیان فناوری زنده شده است که آیا آن دوران طلایی بازخواهد گشت؟ در ادامه قصد بر این است که بخشی از این امیدواری ها را تحلیل نموده و دلایلی بر رد احتمالی آنها ارائه شود.



آیا اصولا دوران طلایی وجود داشته است؟


در آن سالها (۷۹ تا ۸۴) اینترنت و فناوری های مرتبط با آن در ابتدای راه بود و هنوز فراگیر نشده بود. بخش مهمی از بودجه های تصویب شده صرف طراحی سایت ها یا پورتال های سازمانی (عمدتا جزیره ای) شد که هم اکنون تعداد اندکی از آنها اهداف اصلی خود را محقق نموده اند. به تعداد موهای سر برای سازمان های دولتی نرم افزارهای سفارشی تهیه شد. این برنامه ها عموما سیستم های اطلاعات مدیریت بوده و متشکل از یک پایگاه داده و یک رابط کاربری بر روی آن بوده است. سفارش دولت در همین حد بوده و این سریعترین و امن ترین راه کسب درآمد برای شرکت های نوپای فناوری بود. نتیجه آن انبوه سیستم های جزیره ای است که الان وجود دارند. جذابیت های اعتبار دولتی شرکت های زیادی را به سمت سفارشی سازی و کار انحصاری برای دولت سوق داد. آن دوران را نه دوران طلایی بلکه باید دوران آزمایش و خطا دانست. دوران سفارشی سازی و محک خوردن دانش برنامه نویسی فعالان دانست. بزرگترین فرصت آن دوران یعنی اصلاح قوانین و تاسیس سازمان نظام مهندسی فناوری به سهولت از دست رفت. خلاصه اینکه اصولا دوران طلایی وجود نداشته است که منتظر بازگشت آن بود!

در سالهای بعد از دوران طلایی چه گذشت؟

سالهای به اصلاح طلایی فناوری اطلاعات با پایان اعتبارات دولتی به اتمام رسید. اما همزمان دنیای فناوری بزرگترین و جذابترین پیشرفت های فناوری خود را به عرضه گذاشت. متولی مشخصی در دولت برای فناوری اطلاعات وجود نداشت اما کماکان به علت حیاتی بودن فناوری اطلاعات در مدیریت کلان دولتی بخشی از بزرگترین پروژه ها و طرح های ملی با کمک فناوری اطلاعات اجرا شدند. پروژه هایی مانند سهمیه بندی بنزین، بانکداری الکترونیک، بورس سهام، آموزش الکترونیک، ثبت نام یارانه ها و نظام مالیاتی. در بخش خصوصی هم به علت رشد موبایل های هوشمند و افزایش سرعت اینترنت بحث های جدید و خودجوشی به نام شرکت های نوپای فناوری یا استارتاپ ها مطرح شد که بسیار ارزشمند است. با وجود عدم حمایت های مدون دولتی و عدم وجود قوانین مناسب به علت نیازی که به فناوری اطلاعات وجود داشت پیشرفت های تقریبا مناسبی در حوزه فناوری اطلاعات صورت گرفت.

سناریوی احتمالی سالهای آینده و تهدیدهای نهفته در آن

با تعیین اوضاع سیاسی دولت جدید مشخصا چند تهدید در انتظار شرکت های فناوری است که بعضا برخی از فعالان حوزه ممکن است از آن به نام فرصت طلایی یاد کنند. اگر فرض کنیم مدل مدیریت دوران طلایی بازخواهد گشت آنگاه اعتبارات خوبی برای فناوری اطلاعات مصوب خواهد شد. این در ظاهر خوب است اما در باطن دام بزرگی برای شرکت ها فناوری- محور خواهد گشود. آن دام سوق دادن شرکت ها به سمت سفارشی سازی است. در واقع استعداد دولت این است که همه را تبدیل به کارمندانی برای خود بکند. اما دولت کارفرمای خوبی نیست. این باعث خواهد شد شرکت های فناوری-محور تبدیل به مجریانی برای سفارشات ناپخته و نسنجیده و برنامه ریزی نشده دولت شوند. در ازای آن ممکن است پول خوبی برای مقطعی دریافت کنند اما بیشتر از آن فرصت های طلایی را برای رشد و توسعه و تولید انبوه و فعالیت در بازار رقابتی از دست خواهند داد. چندین سال دیگر شرکت ها سرگرم ساختن محصولات عجیب و غریب برای دولت خواهند شد و در این میان ارزشمندترین سرمایه خود را که همانا زمان و فکر خلاق باشد از دست خواهند داد. این بزرگترین تهدید آینده برای شرکت های فناوری محور حوزه آی تی می باشد.

نیازهای اصلی دولت چه خواهد بود؟

اگر بخواهیم پیش بینی کنیم که در سال های آینده چه سفارشاتی عموما از طرف دولت به بخش خصوصی ارسال می شود می توان چند حدس زد. در ادامه دو تا از محتمل ترین آنها تشریح می شود :

۱- یکپارچه سازی : در سال های اخیر انبوهی از سیستم های اطلاعاتی جزیره ای در سازمان ها ایجاد شده است. اگر منطقی حداقلی در بخش فناوری اطلاعات دولت آینده وجود داشته باشد آنگاه یکپارچه سازی این سیستم های جزیره ای مورد هدف قرار خواهد گرفت. باید توجه کرد که این یک نیاز جاه طلبانه و بلندپروازانه خواهد بود. یکپارچه سازی سیستم های نرم افزاری توان و زمان و نیروی بسیار زیادی طلب می کند که احتمالا خارج از توان شرکت های فناوری بوی و حتی غیربومی باشد. در انتخاب این پروژه ها باید احتیاط کرد.

۲- هوش سازمانی : در سال های اخیر انبار داده سازمان ها پر شده است از اطلاعات خام. این اطلاعات مشتمل هستند بر اطلاعات مالی و حسابداری واطلاعات پروژه ها و سایر پایگاه های مرتبط با سازمان. نیاز بعدی تحلیل و داده کاوی این اطلاعات خواهد بود و چه چیزی بهتر از ابزارهای هوش سازمانی و داده کاوی. این سفارش فانتزی ممکن است از طرف شرکت های دولتی مطرح شود. اما باید توجه داشت که فناوری های هوش سازمانی اصولا پیچیده و وارداتی هستند. پیاده سازی آنها اصلا کار ساده ای نیست. این ممکن است هردو طرف کارفرما و پیمانکار را به مسیر تاریکی هدایت کند.

این ها همه ممکن است مسیر صنعت فناوری اطلاعات را تا مدتی مشغول به خود نموده و از مسیر اصلی منحرف نماید.

اما مسیر اصلی کدام است؟ بهترین راه چیست؟

اگر فرض کنیم که دولت به وظایف اصلی خود در حوزه فناوری اطلاعات رسیدگی خواهد کرد آنگاه میتوان چند نمونه از اصلی ترین وظایف را بر شمرد :

۱- اصلاح قوانین : این اولین و بزرگترین نیاز صنعت فناوری اطلاعات کشور است. بسیاری از قوانین از جمله قانون حفاظت از پدید آورنده نرم افزار و قانون تجارت الکترونیک هنوز در وضعیت مبهمی هستند.

۲- حمایت از تاسیس سازمان نظام مهندسی فناوری اطلاعات : دقیقا همانند آنچه در نظام مهندس ساختمان وجود دارد. این فواید بسیاری خواهد داشت از جمله ساماندهی استاندارد های تولید نرم افزار، حمایت از متخصصین حوزه، تعیین مسیرهای حرفه ای رشد برای فعالان صنعت و…

۳- اتحاد استراتژیک با صنایع دیگر : بهتر است فناوری اطلاعات از حالت مجرد و منفرد بیرون آمده و با سایر صنایع اتحادی استراتژیک تشکیل بدهد. مانند آنچه در سازمان بورس اتفاق افتاده است.

۴- کمک به رفع تحریم هایی که در حوزه فناوری وجود دارد. تسهیل ورود تکنولوژی به کشور

۵- ایجاد بستر برای فعالیت های شرکت های معتبر خارجی و تاسیس نمایندگی در داخل کشور. این کمک زیادی به ارتقای کیفیت و انتظار از فناوری خواهد کرد.

۶- افزایش پهنای باند مطمئن اینترنتی برای کمک به رشد فناوری های پردازش ابری

۱۷تیر

وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات گفت: براساس برنامه های درنظر گرفته شده برای تعامل و ارتباط دو طرفه دولت و مردم از این پس هر ایرانی در کنار کدپستی، یک پست الکترونیک اختصاصی دریافت خواهد کرد.

محمدحسن نامی روز دوشنبه 17 تیر ماه در مراسم افتتاح پست الکترونیک ملی که با همکاری شرکت پست و سازمان فناوری اطلاعات ایران رونمایی شد، امنیت و حفظ اطلاعات را مهمترین دلیل راه اندازی این سرویس عنوان کرد و گفت: با اختصاص پست الکترونیکی به هر ایرانی، تعاملات دولتی با مردم به صورت الکترونیکی انجام می گیرد.


وی گفت: با تلاش شرکت پست و سازمان فناوری اطلاعات ایران، هر ایرانی از طریق مقطع تحصیلی ابتدایی باید دارای یک پست الکترونیکی شود تا بتواند امور ارتباطی خود با دستگاههای دولتی را از طریق این سرویس ارسال و دریافت کند. نامی با بیان اینکه با راه اندازی دیتاسنترهای استانی در استانهای کشور، امنیت اطلاعات و حریم شخصی در سرویس پست الکترونیک تامین می‌شود، خاطرنشان کرد: پست الکترونیک ملی به آدرس mail.post.ir به عنوان اولین سرویس روی شبکه ملی اطلاعات آغاز به کار خواهد کرد.

وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات با اشاره به سرمایه گذاری های صورت گرفته در حوزه زیرساختهای ارتباطی کشور تصریح کرد: در سال ۹۰ حدود ۳ درصد و در سال ۹۱ حدود ۵ درصد درآمد ارتباطات و فناوری اطلاعات کشور به زیرساختهای این بخش اختصاص یافت و این در حالی است که سایر کشورها تمامی درآمد خود از این حوزه را به زیرساختهای ارتباطی اختصاص می دهند.

وی یک دلار سرمایه گذاری در زیرساختهای ارتباطی را معادل صرفه جویی در ۳.۴ دلار انرژی، ۱.۸ دلار در محیط زیست و ۱.۴ دلار در سایر صنایع برشمرد و گفت: پیشرفت فناوری اطلاعات و ارتباطات، موجب بهره برداری ۳۶ درصدی سایر صنایع می‌شود. نامی با اشاره به درآمدزایی کشورهای جهان از صنعت ICT گفت: درآمد شرکتی مانند اپل در سال ۲۰۱۲ بالغ بر ۱۱ درصد بیش از فروش نفت و گاز عربستان تخمین زده می‌شود.

وی با بیان اینکه هم اکنون ۷۵۰ هزار دانشجوی کشور در رشته برق و الکترونیک تحصیل می‌کنند، ادامه داد: هم اکنون دانشجویان و نخبگان کشور برای اپل و مایکروسافت برنامه می نویسند؛ این نشان از وجود نیروی انسانی و پتانسیل فنی در این بخش است که باید روی آن سرمایه گذاری شده و به کار گرفته شود.

وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات با بیان اینکه کمپانی گوگل در ۶ ماه گذشته ۱۰ سرویس قابل توجه برای کاربران ارائه کرده است افزود: حجم قابل توجهی از مردم کشور از این سرویس ها استفاده می‌کنند. نامی با تاکید براینکه باید از تجارب سایر کشورها برای ارائه خدمات ICT استفاده کنیم، ادامه داد: با این وجود نوآوری و دستیابی به تولید نسل جدید تکنولوژی در دستور کار ما قرار دارد.

۱۸فروردين

نقش ها و وظایف مدیران اجرایی (CIO ) در دنیای آی تی در حال تحول بوده و چشم انداز کاری و وظایف شغلی آنها در طول 5 سال آینده متفاوت تر از حالا خواهد بود.

مهمترین اتفاقی که برای این دسته از مدیران رخ خواهد داد؛ کمتر شدن نقش و وظایف شان در حوزه فنی و تکنولوژیکی؛ و بیشتر شدن وظایف و نقش هایشان در حوزه بیزینسی است.

CIO یا Chief Information Officers  همان رهبران آی تی تعریف شده اند که بعنوان دو بازوی بیزینس و فنی، موسسه، سازمان یا انترپرایز را می گردانند. در طول تحول تاریخی مدیران اجرایی، در دهه قبل شاهد بودیم که بیشتر فنی بودند تا بیزینسی، ولی پیش بینی می شود که از این به بعد تا 5 سال آینده این عملکرد، بالعکس شده و بیشتر حالت مشاوره ای برای بیزینس خود باشند تا بعنوان مدیری فنی.

آنها بودجه را کنترل نخواهند کرد اما پاسخگویی در قبال مقیاس پذیری، اطمینان بخشی از هر نوع تکنولوژی که بیزینس از آن بهره می برد را در حیطه مدیریتی خود حفظ خواهند کرد.

به اشتراک گذاشتن ابتکارات و نوآوری ها در حوزه تکنولوژی با مدیران ارشد دیجیتال یا همان CDO / Chief Digital Officers ؛ و مشاوره برای خرید منابع داخلی و خارجی در حوزه تکنولوژی از دیگر وظایفی است که مدیران اجرایی با آن بیشتر درگیر خواهند شد.
 
در مجموع می توان تغییر وظایف شغلی مدیر اجرایی یا همان رهبر آی تی را در چشم انداز 5 سال آینده بدین صورت ببینیم:
  1. کم شدن فعالیت در حوزه فناوری (تمرکز روی مشتری و نه محصول یا زیر ساخت)؛
  2. کم شدن قدرت در حوزه کارگزاری (قدرت بیشتر بعنوان ارکستراسیون سرویس ها و خدمات)؛
  3. کم رنگ شدن در حوزه قراردادها، انطباق پذیری بیشتر (رگولاتوری در بخش کلود قدرت عمل سنتی را از مدیران اجرایی به سبک سنتی گرفته و پذیرش compliance  را بالا برده)؛
  4. کم رنگ شدن در حوزه امنیت سنتی، محافظت بیشتر(تخصص در امور سایبری بسته به نوع کشور و بحث disaster recovery ، محافظت از داده در محیط کلود با روشهای نوین)،
  5. هزینه کمتر، کار بیشتر (نخریدن سخت افزار، انجام مجازی سازی و VMware
  6. واکنش کمتر، چشم انداز بیشتر(تحلیل دیتا، افق سنجی، BOYD/WOAD