آشنایی با مدل OKRs برای مدیریت پروژه‌های استارتاپ

🔸مدل OKRs ابتدا توسط اندی گروو (Andy Grove) مدیرعامل شرکت اینتل (Intel) ارائه شد. در سال ۱۹۹۹ زمانی که تنها یک سال از عمر شرکت گوگل (Google) می‌گذشت، جان دوئر (John Doerr) آن را به شرکت پیشنهاد داد و امروزه در بسیاری از شرکت‌های استارتاپ به‌ویژه در حوزه فن‌آوری اطلاعات استفاده می‌شود. گرچه استفاده از این مدل به شرکت‌های #استارتاپ محدود نمی‌شود. از مزایای اصلی این مدل این است که در عین سادگی به شما کمک می‌کند اهداف پروژه را به شکل برنامه‌های عملیاتی دربیاورید، برای اعضای تیم اهداف مشخص تعریف کنید، نتایج کار را ارزیابی کنید و تیم را در مسیر درست هدایت کنید.

 

ساختار OKRs از دو بخش اصلی تشکیل‌شده است :

1- اهداف (Objectives) :

اهداف مشخص می‌کنند تیم یا سازمان شما قرار است به کجا حرکت کند. تعداد آن را در حد سه تا پنج هدف اصلی محدود کنید. اهداف باید به‌گونه‌ای باشند که جاه‌طلبانه و چالشی باشند و در یک محدوده زمانی مشخص (معمولاً در یک افق زمانی سه‌ماهه یا یک‌ساله) قابل‌دستیابی باشند.

2- نتایج کلیدی (Key Results) :

نتایج کلیدی مشخص می‌کنند شما قرار است چگونه به اهداف برسید. برای هر هدف سه تا چهار نتیجه قابل‌اندازه‌گیری تعریف کنید که شما را در دست‌یابی به هدف‌ کمک کند. برای تعریف نتایج می‌توانید رشد، عملکرد، درآمد و مانند آن را استفاده کنید. نتایج کلیدی در پایان بازه زمانی مشخص‌شده بر اساس میزان تحقق مورد ارزیابی قرار می‌گیرند.

16 واژه پرکاربرد استارتاپ ها

اگر به تازگی وارد دنیای استارتاپ های تکنولوژی شده باشید، احتمالا تعدادی واژه یا اصطلاح رو دائما اینجا و آنجا شنیده اید. اگر هنوز به دنبال پیدا کردن معنای اون ها نرفتید، هیچ ایرادی نداره چون ما در این پست وبلاگ سعی کردیم که ۱۶ تا از پر کاربردترین این واژه ها رو براتون تشریح کنیم. در ضمن اگر فکر می کنید که واژه یا اصطلاحی رو زیاد شنیدید که از این لیست جا مونده در نظرات همین بلاگ قرار بدید.

 

Angel Investors: فرشتگان کسب و کار – اشخاصی هستند که با ورود خود به یک استارتاپ، به غیر از امید، تجربه، شبکه افراد و سرمایه می آورند. تفاوت آن ها با سرمایه گذاران معمولی در ریسک پذیری بالا، نوع مشارکت آن ها و میزان زمانی است که بروی استارتاپ می گذارند.

 

Anti Dilution Right: حق جلوگیری از رقیق شدن سهام – شخصی که دارای این حق باشد، می تواند به مدت معینی از رقیق شدن سهام خود که به واسطه جذب سرمایه اتفاق می افتد جلوگیری کند. درصد سهم کلیه سهامداران یک شرکت با جذب سرمایه جدید از طریق شخص ثالث، کاهش می یابد (رقیق می شود) بخشی از سهام که دارای حق جلوگیری از رقیق شدن باشد، مشمول این کاهش نمی شود.

 

Bootstrapping: به فرایند راه اندازی یک کسب و کار می گویند که از ابتدای آن خودکفاست. به این معنی که بدون نیاز به کمک و منابع مالی خارجی ادامه می یابد. در دنیای استارتاپ، صاحبین یک کسب و کار می توانند با استفاده از سود فعالیتشان و سرمایه گذاری آن در همان استارتاپ، کنترل شرکت را حفظ می نمایند.

 

Burn Rate: به میزان هزینه کرد یک استارتاپ در زمان مشخص می گویند. مبلغی است که یک استارتاپ در حال حاضر بطور ماهانه خرج می کند تا جوابگوی مخارج خود قبل از سوددهی اولیه باشد.

ترکیب اعضای هیئت مدیره یک استارتاپ را چگونه انتخاب کنید؟

از لحاظ فنی، هیئت مدیره‌ی شرکت‌ها توسط سهام‌داران انتخاب می‌شوند. پس پیش از آن‌که یک استارتاپ از بیرون جذب سرمایه بکند (چه از طریق فروش سهام عمومی چه از طریق سرمایه‌گذاران مخاطره‌پذیر)، هیئت مدیره‌ی آن توسط خود بنیان‌گذاران آن استارتاپ انتخاب می‌شود. هیئت مدیره‌ای بعضاً صوری که معمولاً خود بنیان‌گذاران نیز عضوی از آن خواهند بود.

وقتی یک استارتاپ، سرمایه‌ی بذر اولیه‌ی خود را به‌دست آورد، چه از طریق سرمایه‌گذار فرشته و یا مخاطره‌پذیر، اسناد آماده‌شده برای سرمایه‌گذاری شامل سند توافق سهام‌داران است که توسط همه‌ی امضا می‌شود. در بین سایر مواردی که در این سند قید شده، قسمتی نیز به تصمیم‌گیری بر سر اینکه چه کسی اعضای هیئت مدیره را انتخاب می‌کند تعلق خواهد داشت.

در یک استارتاپ کوچک با سرمایه بذر اولیه کم، هیئت مدیره ممکن است از سه نفر تشکیل شود؛ یک نفر (معمولاً مدیرعامل یا مدیر اجرایی) توسط بنیان‌گذاران، یک نفر توسط سرمایه‌گذاران و یک مدیر "خارجی" یا مستقل که هر دو طرف روی او توافق دارند انتخاب می‌شوند.

در یک استارتاپ بزرگ‌تر، بعد از سرمایه‌گذاری‌های سری‌ A یا B، هیئت مدیره ممکن است تا پنج نفر گسترش یابد. در این حالت که قاعدتاً کسب و کار از رونق خوبی برخوردار است، هیئت مدیره متشکل از دو مدیر منتخب سهام‌داران مشترک (بنیانگذاران)، دو نفر منتخب سرمایه‌گذاران (معمولاً یک نفر از هر کدا از دو سرمایه‌گذار مخاطره‌پذیر) و یک مدیر مستقل مورد توافق همه خواهد بود.

(در سیستم معمول استارتاپ‌های سیلیکن‌ولی، به اولین سری از سرمایه‌گذاری‌های عمده بر روی استارتاپ‌ها سری A می‌گویند که رقمی بین ۲ تا ۱۰ میلیون دلار در ازای ۱۰ تا ۳۰ درصد سهام استارتاپ است. این ارقام در کشورهای دیگر و موقعیت‌های مختلف متفاوت خواهد بود. هر چه استارتاپ در مرحله توسعه‌ی بالاتر و سوددهی بیشتری باشد سری‌های بعدی جذب سرمایه، سری B و C و ...، با ارقام بیشتری شکل می‌گیرد.)

اگر در این مرحله مدیرعامل یا مدیر اجرایی شرکت از میان بنیان‌گذاران نباشد، در این ترکیب ۵ نفره هیئت مدیره، یک صندلی به شخصیت حقوقی مدیرعامل و از بین بنیان‌گذاران تنها یک نفر عضو هیئت مدیره خواهند شد. در همین ترکیب ۵ نفره، اگر فقط یک سرمایه‌گذار عمده وجود داشته باشد، صندلی خالی سرمایه‌گذار دیگر به یکی از متخصصین صنعت داده می‌شود.

اما معمولاً صندلی‌های مشترک به بنیان‌گذاران استارتاپ، سرمایه‌گذاران (در صورت سرمایه‌گذاری فرشته، به سرمایه‌گذار فرشته‌ی اصلی، و در صورت سرمایه‌گذاری مخاطره‌پذیر، به سرمایه‌گذار مخاطره‌پذیر و/یا همکارش) و صندلی‌(های) مستقل توسط یک متخصص باتجربه و آگاه و مورد توافق طرفین، پر خواهند شد