مدیریت بوقلمونی و پدیده راسوهای عروسکی

بوقلمون های مادر که به عاطفه مادری معروفند بعضی وقتها جوجه های کوچک خود را می کشند!!! این رفتار وحشیانه چه زمانی رخ می دهد؟ و چرا؟  

جانورشناسان آزمایش‌های زیادی برای کشف این رفتار متناقض و عجیب بوقلمون مادر انجام داده اند. نتیجه اینکه تنها راهی که بوقلمون مادر حس میکند موجودی جوجه اوست صدای خاص «چیپ چیپ» جوجه تازه متولد شده است. اگر چیپ چیپ کند فرزند محسوب میشود و اگر چیپ چیپ نکند تهدید تلقی شده و بلافاصله با رفتار طبیعی دفاعی مادر مواجه می‌شود که ماحصل آن یورش و نامهربانی است. در تایید این رفتار جانورشناسان آزمایشی را طراحی کردند به این شکل که عروسکی کوکی را به شکل راسو که دشمن طبیعی بوقلمون است را با صدای چیپ چیپ جوجه ضبط شده به سمت مادر فرستادند و نتیجه در آغوش گرفتن دشمن قسم خورده بود (برگرفته از نوشته دکتر روح الله حمیدی مطلق، سیاست پژوه) 

 

⭕️تحلیل و تجویز راهبردی : 
گاهی اوقات ما در خانواده، سازمان و کشور خود نیز همین رویکرد بوقلمونی را انجام می دهیم؟ چگونه؟ هر کسی که هر حرف جدیدی می زند، دشمن تلقی می کنیم و هر کسی که همان ایده های ما را نشخوار می کند و به ما تحویل می دهد دوست/فرزند تلقی می کنیم. بگذارید با هم چند نمونه را مرور کنیم. 

شما سه فرزند دارید. دو فرزند اول تان سر براه دارند زندگی شان را می کنند اما فرزند آخر (پسر یا دختر) کل خانواده را به چالش می کشد که زندگی کارمندی را رها کنید، خانه ای که اخیرا از پدر به ارث رسیده است را بفروشیم و شروع کنید به یک کسب وکار. خانه پدری برای شما مقدس است و همچنین به زندگی کارمندی عادت کرده اید. بنابراین برخلاف دو فرزند دیگر که چیپ چیپ می کنند این آخری بدجوری روی اعصاب است. 
 
اگر یک کارمند تازه وارد از ما ایراد بگیرد که چرا این محصولات را وارد می کنید و چرا همان را داخل کشور تولید نمی کنیم و این باعث اتلاف منابع است و خیانت در حق سهام دار. چون چیپ چیپ نمی کند، او را کنار می گذاریم. 

مدت ها کشور را بر اساس یک نگاه و یک رویکرد اداره کرده ایم. یک عده پیدا می شوند و می گویند که می شود کشور را گونه دیگری هم اداره کرد. می شود با تغییراتی فقر و فساد را در میان مدت کمتر کرد و در بلندمدت خشکاند. حرف هایی که می زنند کمی عجیب به نظر می رسد. اصلا چیپ چیپ نمی کنند. واژه های ما را به کار نمی برند. گذشته ما را تایید نمی کنند. به جای تحسین و تمجید و تکریم، زبان تند و گزنده ای دارند. بنابراین با رفتار طبیعی دفاعی مادر روبرو می شوند و فرزندان واقعی توسط مادر دلسوزشان رانده می شوند. به کدامین گناه؟ چیپ چیپ نمی کنند.  

الف) قرار نیست هر کسی هر ایده ای داشت اجرا شود. بدیهی است که توان و زمان و منابع ما محدود است و باید دست به انتخاب بزنیم. نکته آنجاست که نباید هر که چیپ چیپ نکرد را کشت و هر که چیپ چیپ کرد را عزیز دانست. فقط باید شرایطی را فراهم کنیم که دیدگاه های مختلف امکان طرح آزادانه، بررسی آگاهانه و انتخاب عاقلانه را داشته باشند.  

ب) مواظب راسوهای عروسکی باشیم. برخی دشمن اند و برخی نیز از سر ترس و عافیت طلبی، ترجیح می دهند چیپ چیپ کنند. پس بهتر است به جای تکیه بر غریزه مادری به عقلانیت و گشودگی (Openness) تکیه کنیم. چیپ چیپ معیار نیست. 

ج) فرزندان این سرزمین خلاق، باهوش، آفریننده و هنوز امیدوارند. آن ها را از خویش نرانیم فقط به این خاطر که نگاه، ایده و صدای دیگری دارند.    

مجتبی لشکربلوکی