شیوه‌های مدیریتی در 9 کشور دنیا

مالزی
کسانی که قصد دارند در مالزی مدیریت موثری بر دیگران اعمال کنند باید از موارد کلیدی مشخصی آگاهی داشته باشند که ممکن است نسبت به آنچه در کشور خود با آن سر و کار داشته‌اند، تفاوت‌های عمده‌ای داشته باشد.
نخست‌اینکه در سیستم سلسله مراتبی مالزی، از مدیران انتظار می‌رود اشخاصی باشند که لایق احترام هستند و‌این احترام بیشتر بر مبنای ویژگی‌های شخصیتی است تا موارد کاری. اشخاصی لایق احترامند که مسن تر باشند و دانایی که سن بالا به ارمغان می‌آورد را به همراه داشته باشند. همچنین اشخاص وقتی شایسته احترامند که رو در روی دیگران رفتار احترام‌آمیز از خود نشان دهند. بنابر‌این، یک مدیر نباید هیچ گاه کاری انجام دهد که موجب خدشه‌دار شدن وجهه زیردستان خود شود. بهترین راه برای تذکر دادن به دیگران استفاده از یک شخص ثالث است. احترام گذاشتن به اشخاصی که بسیار صریح و بی پرده صحبت می‌کنند نیز کار دشواری است – سر بسته سخن گفتن و با سیاست بودن نوعی هنر است، در حالی که صراحت بیان می‌تواند به عنوان رفتار نامودبانه و سطح پایین تلقی شود.
از مدیر انتظار می‌رود تا سلامت زیردستان خود را به طور کامل مورد توجه قرار دهد – هم در محیط کار و هم در خارج از آن. ‌این رابطه را بیشتر می‌توان به رابطه پدر و فرزندی تعبیر کرد تا رابطه رییس و مرئوس در دیدگاه غربی آن. 
دوم‌اینکه از آنجایی که اشخاص رویکرد گروهی به کار دارند، مایلند بخشی از یک تیم دانسته شوند و توقع دارند که کار در جهت رسیدن به اهداف تیم، باعث تعالی اهداف شخصی آنها شود. مدیران باید‌این همکاری درون گروهی را تقویت کنند به جای اینکه رقابت درون گروهی ‌ایجاد کنند که به عدم هماهنگی و نارضایتی خواهد انجامید.

تازه‌ترین گزارش صندوق بین‌المللی پول در مورد اقتصاد ایران

صندوق بین‌المللی پول در تازه‌ترین گزارش خود در مورد اقتصاد ایران از بروز نشانه‌های ثبات خبر داده و میزان رشد اقتصادی در پایان سال گذشته را 1.7درصد اعلام کرده است. این صندوق همچنین اعلام کرده است که میزان رشد اقتصادی ایران نسبت به مدت مشابه سال قبل منفی 5.8درصد بوده است.

در ابتدای این گزارش آمده است: «ایران طی ده‌های گذشته به پیشرفت قابل توجهی در زمینه ارتقا درآمد سرانه و استانداردهای زندگی دست یافته است. با این حال در چند سال اخیر این پیشرفت به تبع تضعیف سیاست‌های داخلی و وضعیت خارجی، متوقف شده است.»

این گزارش با اشاره وضعیت نامطلوب اقتصادی از سال 2010 به بعد، که ناشی از مدیریت نامناسب و تشدید تحریم‌ها بوده، نوشته است: «از نیمه 2013 و بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری برخی نشانه‌های ثبات ظاهر شده است.»

آخرین پیش ‌بینی ها از چشم‌انداز اقتصاد جهان

سال پیش اقتصاد چین رشدی 7/7 درصدی داشت و اقتصاد منطقه یورو از رکود خارج شد. در ایالات متحده نرخ رشد کمتر از 2 درصد بوده اما امسال این رقم به بالای 3 درصد افزایش خواهد یافت.

طی سال 2013 وضعیت اقتصاد جهان در کشورهای توسعه یافته بهتر شد اما در اقتصادهای در حال توسعه و نوظهور نرخ رشد اقتصادی کاهش یافت. سال پیش اقتصاد چین رشدی 7/7 درصدی داشت و اقتصاد منطقه یورو از رکود خارج شد. در ایالات متحده نرخ رشد کمتر از 2 درصد بوده اما امسال این رقم به بالای 3 درصد افزایش خواهد یافت.

 

ایالات متحده

در ایالات متحده روند بهبود شرایط اقتصادی در ماه‌های اخیر به سبب تداوم سیاست‌های انبساطی بانک مرکزی این کشور تداوم یافته است. بانک مرکزی آمریکا تا قبل از نشست ماه دسامبر کمیته سیاست‌گذاری این نهاد هر ماه 85 میلیارد دلار از اوراق قرضه دولت را خریداری می‌کرد و همچنان نرخ‌های بهره را بسیار پایین نگه داشته است.

خوفناک‌ترین بحران‌های اقتصادی جهان

می‌گویند اگر کسی گذشته را خوب به خاطر نیاورد، نا‌چار دوباره باید به آن تن دهد. در ساحت اقتصاد هم داستان همین است. دنیا ده‌ها بار سقوط و رکود اقتصادی را از سر گذرانده، اما انگار هنوز درس نگرفته و به نا‌چار هرازگاهی دوباره در چاه رکود می‌افتد. نگرانی‌هایی که در پی بحران سال 2008 در بازار‌های مالی دنیا پدید آمد، روان خیلی‌ها را آشفته کرد. بانک‌های مرکزی دنیا وادار شدند که میلیارد‌ها دلار پول به بازار تزریق کنند تا مگر که چرخ‌های ماشین وام‌دهی روان‌تر شود.

بازخوانی خوفناک‌ترین بحران‌های اقتصادی جهان

پرسش این است که در بحران‌های پیشین اقتصاد دنیا چه اتفاقاتی رخ داد و این بحران‌ها چه درس‌هایی برای امروز ما در خود داشتند؟ رکود غالباً بعد از پیدایی حباب در اقتصاد رخ می‌دهد. حباب نیز خود هنگامی ایجاد می‌شود که سرمایه‌گذاران به یک بخش خاص از بازار جذب شوند. بعد بورس‌باز‌ها برای کسب سود‌هایی سریع به جدید‌ترین بخش پر‌حرارت و با‌نشاط اقتصاد هجوم می‌آورند و قیمت‌های آن را بیش از پیش بالا می‌برند.

حجم پولی که به این بخش از بازار وارد می‌شود، چنان افزایش می‌یابد که ارزش‌یابی‌های افراد دیگر درست از آب در‌نمی‌آیند و نشانه‌های پایان رونق بازار و آغاز حباب پدیدار می‌شود. هر چند بسیاری از مشارکت‌کنندگان بازار در‌می‌یابند که مشکلی در ارزش‌یابی‌هایشان وجود دارد، حرص و طمع، آن‌ها را به پیشنهاد قیمت‌هایی باز هم بیشتر می‌راند. هنگامی که تعدادی کافی از فعالان بازار این وضع را در‌می‌یابند، افت بازار آغاز می‌شود. با کاهش قیمت‌ها سرمایه‌گذاران بیشتر و بیشتری به فروش دارایی‌ها و سهام خود روی می‌آورند. موج فروش به تندی گسترش می‌یابد و قیمت‌ها را بیشتر و بیشتر کاهش می‌دهد.