کسب و کار اجتماعی، یک نوع کسب و کار است. این مفهوم از دیگر کسب و کارهای سنتی با سودآوری بالا (کسب و کارهایی که عملاً تمامی شرکتهای خصوصی امروز را در دنیا توضیح می‌دهد) یا یک سازمان غیرانتفاعی (که مبتنی بر کمک‌های خیریه‌ای و اهداهای بشردوستانه است) جداست. کسب و کار اجتماعی از دیگر اصطلاحات رایج قابل استفاده، همچون «بنگاه اجتماعی»، «کارآفرینی اجتماعی»، یا «کسب و کار مسؤول و معتبر»، که در مجموع انواع شرکتهای با سود بالا را توصیف میکند کاملاً جدا و متمایز است.
کسب و کار اجتماعی از دنیای سودجویی فاصله زیادی دارد. هدف آن حل یک مسأله اجتماعی با به‌کارگیری روش‌های کسب و کار است. تولید و فروش محصولات و خدمات را در بر می‌گیرد. برای مثال گرامین ـ دانن، مسأله سوءتغذیه، را از طریق فروش نوعی ماست حل میکند که با انواع ویتامین‌ها غنی‌شده و قیمت مناسبی دارد. یکی از شرکتهای وابسته به گرامین مشکل آب آشامیدنی آلوده به آرسنیک را با فروش آب خالص با قیمت مناسب و در توان خرید افراد فقیر حل میکند. شرکت دیگری با تولید و بازاریابی پشه‌بند از بروز بیماری‌های قابل انتقال از طریق پشه جلوگیری میکند. و بسیاری مثال‌های دیگر. برخی از کسب و کارها در مرحله بهره‌برداری هستند و برخی دیگر در دست ساختند.
دو نوع کسب و کار اجتماعی وجود داردکه عبارتند از:
1) پک نوع کسب و کار اجتماعی، شرکتهای بی‌ضرر، بدون سود است که به حل مسأله اجتماعی اختصاص یافته و مالکیت آن را سرمایه‌دارانی برعهده دارند که همه سودها در جهت گسترش و بهبود کسب و کارشان است. مثال‌های گفته شده در سطرهای بالا در این گروه جای می‌گیرند و کسب و کار اجتماعی نوع یک نامیده می‌شوند.
2) نوع دومِ کسب و کارهای اجتماعی، یک شرکت سودآور است که مالکیت آن را افراد فقیر برعهده دارند؛ گونه‌ای که مستقیماً یا از طریق یک تراست به یک دلیل اجتماعی از پیش تعریف‌شده اختصاص یافته است که کسب و کار اجتماعی نوع دوم نامیده می‌شوند؛ زیرا سودهایی که به افراد فقیر اعطا می‌شود به کاهش فقر کمک کرده و کسب و کار، یک مسأله اجتماعی را حل میکند.
