مکتب ویژگی های روانشناختی کارآفرینان

پیشینه­ی مطالعات کارآفرینی نشان می­دهد که مطالعات تجربی که مفروضات مکتب ویژگی­های روانشناختی و مدل ویژگی­هایش را دنبال می­کنند در مقایسه با سایر مکاتب کارآفرینی رواج بیشتری داشته­اند(Kruzic & Pavic, 2010) رویکرد ویژگی­ها بر روی این فرض تاکید می­کند که کارآفرینان دارای ویژگی­ها، دیدگاه­ها و ارزش­هایی هستند که یک نیروی محرک برای آنها فراهم می­کنند و آنها را از دیگران متمایز می­سازند(Gurol& Atsan, 2006) در واقع، رویکرد ویژگی­ها سعی در شناسایی توانایی­های بالقوه­ی کارآفرینان از طریق ارزیابی قابلیت­های شخصی، ویژگی­های شخصیتی و انگیزه­های کارآفرینانه دارد(Haase & Lautenschlager, 2010).

افراد کارآفرین و کسانی که از ویژگی­های کارآفرینانه بهره­مندند، می­توانند در مسیر تحولات حرفه­ای پیش­کنشی عمل کنند، مسیر دگرگونی­ها را بشناسند و نسبت به نیازهای جدید آگاهی یابند و در راستای ایجاد مشاغل جدید نقش آفرین باشند؛ بر این اساس لازم است که دانشجویان به گونه­ای پرورش یابند که ویژگی­های کارآفرینانه در آن­ها رشد کند(Gibb،2000). اگرچه کارآفرینی، مفهومی است که در آغاز در اقتصاد مطرح بود و تا دهد­ی ششم قرن بیستم بیش­تر از سوی اندیشمندان اقتصادی به آن پرداخته می­شد، اما در مجموع آن­ها نتوانستند تعریفی جامع و کامل از کارآفرینی ارایه کنند، بنابراین نقش آن در نظریه­های اقتصادی به تریج کمرنگ شد و همراه پررنگ شدن نقش کارآفرینان در توسعه­ی اقتصادی جوامع، روان­شناسان به بررسی ویژگی­های کارآفرینان پرداختند(احمدپور داریانی و رضاییان،1377). مطالعه کارآفرینی در روان­شناسی بر درک این نکته که چگونه صفات افراد با انگیزش و عملکرد کارآفرینان ارتباط دارد، متمرکز است(احمدپورداریانی و مقیمی،1385).

عابدی(1381) بیان می­کند که براساس مکتب ویژگی­های روان­شناختی کارآفرینی، نیازها، انگیزه­ها، نگرش­ها، احساسات و ارزش­های افراد مبنای رفتار اولیه آن­هاست و ارزش­های غالب افراد را وادار به رفتار ویژه­ای می­کنند.

مقیمی(1380) با اشاره به مکتب کارافرینی انسانی می­گوید که این مکتب ویژگی­هایی را برای کارآفرینان موفق برمی­شمارد که برخی از آن­ها عبارند از: نیاز به موفقیت شخصی، نیاز به کم کنترل، فعالیت­های خود تنظیمی، باور به توانایی خود در کنترل نتایج زندگی، ریسک­پذیری، تحمل ابهام زیاد، عزت نفس و عدم انطباق­پذیری.