مشارکت فناوری اطلاعات در کارآفرینی

امروزه روشن شده است که اطلاعات و ارتباطات دو قدرت مهم هستند. این دو هم خود ارزش دارند و هم ارزش بوجود می‌آورند. فردی که از بازراهای مختلف و قیمت اجناس در آن بازراها اطلاع داشته باشد یا از گذشته و آینده بازار باخبر باشد، تصمیمات بهتری را برای رسیدن به سود بیشتر می‌تواند بگیرد. اطلاعات علاوه بر ارزش ذاتی، جنبه دیگری دارد که به دانش منتهی می‌شود و در مکانیزم تصمیم‌گیری و انجام بهتر آن اثر می‌گذارد. ارتباطات نیز مانند اطلاعات ارزشمند بوده و ارزش افزوده‌ای متناسب با اندازه و نوع ارتباطات نصیب افراد می‌کند.

اطلاعات و ارتباطات دو ابزار اساسی مورد نیاز هر فعالیت کارآفرینی هستند. کارآفرینی در انزوا و بدون حمایت نهادها، سازمان‌ها و انسان‌ها امکان‌پذیر نیست. کارآفرینی مستلزم کشف یک نیاز اجتماعی است. و کشف نیازهای اجتماعی به شناخت اجتماع، نیازهای آن و بافت فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی آن وابسته می‌باشد. در شناسایی نیاز هر فعالیت کارآفرینانه، ایده‌پرداز یا تئوریسین می‌بایست نسبت به محیط بینش و بصیرت داشته باشد و بداند چه راه‌حل‌هایی برای رفع‌آن نیاز، در نقاط دیگری از دنیا ارائه شده است. بنابراین اطلاعات و دانش مانند ارتباطات از ملزومات هر فعالیت کارآفرینی است.

چرا آینده تصمیم‌گیری کسب‌وکار باید هم اتوماتیک باشد و هم مشارکتی؟

این جمله افسانه‌ای در اقتصاد که بشر موجودی منطقی است، در حال نقض شدن است.

حوزه در حال رشد اقتصاد رفتاری، آنچه را که ما در مورد روانشناسی تصمیم‌گیری بشر می‌دانیم، با همه نقص‌ها و جهت‌گیری‌هایش دربرمی‌گیرد و از آن برای ایجاد مدل‌های جدید فعالیت اقتصادی استفاده می‌کند.
اما افسوس که مدیریت کسب‌وکار روش دیگری را در پیش گرفته است. مدیریت کسب‌وکار، هنوز به شدت تحت‌تاثیر کتاب فردریک وینسلو تیلر در سال 1911 با عنوان «اصول علمی مدیریت» است که قصد داشت تحلیل تجربی را به‌کار بگیرد، اما در این کار از عقیده گمراه‌کننده‌ای که می‌گوید مدیران فعالانی منطقی هستند، پیروی کرده است.
هر فردی که کم‌ترین زمان را در کسب‌وکار صرف کرده باشد می‌داند که این فرضیه غلط است. تصمیم‌‌‌ها معمولا بر اساس احساسات و غرض‌ورزی اتخاذ می‌شوند و تحت‌تاثیر کلیه شیوه‌های جهت‌گیری شناختی هستند.
البته این به این معنی نیست که مدیران با دلیل و مدرک تصمیم‌گیری نمی‌کنند. باید گفت امروزه حجم انبوهی از اطلاعات، کسب‌وکارها را احاطه کرده است؛ اما این اطلاعات به ندرت به صورت قاعده‌مند، بدون غرض‌ورزی و به شیوه‌ای که راهنمایی خالصی به استراتژی کسب‌وکار ارائه کنند، تجزیه و تحلیل می‌شوند.
این باعث می‌شود تصمیم‌گیری در حوزه کسب‌وکار نامعتبر و بی‌فایده باشد و به همین دلیل است که نیگل راینر، معاون پژوهشی موسسه گارتنر می‌گوید که این حوزه تشنه اتوماسیون است.

چرا آینده تصمیم‌گیری کسب‌وکار باید هم اتوماتیک باشد و هم مشارکتی؟

این جمله افسانه‌ای در اقتصاد که بشر موجودی منطقی است، در حال نقض شدن است.

حوزه در حال رشد اقتصاد رفتاری، آنچه را که ما در مورد روانشناسی تصمیم‌گیری بشر می‌دانیم، با همه نقص‌ها و جهت‌گیری‌هایش دربرمی‌گیرد و از آن برای ایجاد مدل‌های جدید فعالیت اقتصادی استفاده می‌کند.

اما افسوس که مدیریت کسب‌وکار روش دیگری را در پیش گرفته است. مدیریت کسب‌وکار، هنوز به شدت تحت‌تاثیر کتاب فردریک وینسلو تیلر در سال 1911 با عنوان «اصول علمی مدیریت» است که قصد داشت تحلیل تجربی را به‌کار بگیرد، اما در این کار از عقیده گمراه‌کننده‌ای که می‌گوید مدیران فعالانی منطقی هستند، پیروی کرده است.

هر فردی که کم‌ترین زمان را در کسب‌وکار صرف کرده باشد می‌داند که این فرضیه غلط است. تصمیم‌‌‌ها معمولا بر اساس احساسات و غرض‌ورزی اتخاذ می‌شوند و تحت‌تاثیر کلیه شیوه‌های جهت‌گیری شناختی هستند.

البته این به این معنی نیست که مدیران با دلیل و مدرک تصمیم‌گیری نمی‌کنند. باید گفت امروزه حجم انبوهی از اطلاعات، کسب‌وکارها را احاطه کرده است؛ اما این اطلاعات به ندرت به صورت قاعده‌مند، بدون غرض‌ورزی و به شیوه‌ای که راهنمایی خالصی به استراتژی کسب‌وکار ارائه کنند، تجزیه و تحلیل می‌شوند.

این باعث می‌شود تصمیم‌گیری در حوزه کسب‌وکار نامعتبر و بی‌فایده باشد و به همین دلیل است که نیگل راینر، معاون پژوهشی موسسه گارتنر می‌گوید که این حوزه تشنه اتوماسیون است.

محل کار مشارکتی؛ مزایا و چالش‌ها

شبکه‌های اجتماعی خصوصی و ابزارهای مشارکتی می‌توانند نحوه کار کارمندان را تغییر دهند؛ اما چه چالش‌هایی پیش روی تصمیم‌گیرندگان حوزه IT در این انقلاب تجاری است؟

 فضای کاری سال 2016 را در نظر بگیرید.     

در سازمان‌های بزرگ، شبکه‌های اجتماعی خصوصی جایگزین ایمیل و تلفن برای ارتباطات داخلی شده‌اند. کار کردن دیگر به‌عنوان فعالیتی دیده می‌شود که تعداد بسیار بیشتری از کارمندان به صورت مجازی و از راه دور روی پروژه‌ها کار می‌کنند و دیگر به شغل به عنوان یک محل نگاه نمی‌شود. این آینده‌ای است که شرکت‌های تحقیقاتی مثل گارتنر آن را پیش‌بینی می‌کنند.

روش‌های مشارکتی در کار ایده جدیدی نیست؛ اما تکنولوژی، به کارگیری این روش را سرعت بخشیده است. همان طور که مدیر عامل موسسه مشاوره کسب‌وکار CEB اشاره می‌کند: «امروزه 50 درصد عملکرد موفق افراد به همکاری آنها با دیگران بستگی دارد، در حالی که 10 سال پیش 80 درصد خروجی هر کاری فقط به یک شخص برمی‌گشت.» در شرایط اقتصادی حال حاضر، این رویکرد به سرعت در حال گسترش است. کسب‌وکارها کم‌کم تشخیص می‌دهند که دیگر نمی‌توانند امور را به تنهایی اداره کنند؛ در حالی که با به اشتراک‌گذاری ایده‌ها، اطلاعات و ارتباطات در سرتاسر سازمان می‌توانند بازدهی را افزایش دهند و نوآوری به وجود بیاورند. چالش پیش روی تصمیم‌گیرندگان حوزه IT، پشتیبانی از این رویکرد جدید است تا بتوانند با بهترین ابزارها و پایگاه‌ها کار کنند. در این مقاله ما سه راه حل مشارکتی را مورد بررسی قرار می‌دهیم و با به اشتراک‌گذاری رویکردمان در این زمینه سعی در ساخت «محل کار مشارکتی» موفق را داریم.