سازمانها امروزه به طور فزایندهای شاهد تبدیل شدن «ساختار» خود به شبکه ظریف و پیچیدهای از روابط داخلی و خارجی هستند. این پدیده سازمانی به عنوان سازمان مجازی نامگذاری شده، که به عنوان شبکهای موقت از شرکتهای مستقل - تامینکنندگان، مشتریان، پیمانکاران فرعی، حتی رقبا- تعریف میشود که با استفاده از فناوری اطلاعات برای به اشتراکگذاری مهارتها، دسترسی به بازار و هزینهها با یکدیگر متصلاند.
یک سازمان چابک سازمانی است که دستهای از قابلیتهای کانونی کسبوکار برای سودآوری بالای عملیاتی را شناسایی میکند و سپس حول آن قابلیتها سازمانی مجازی میسازد. ایجاد یک ساختار سازمانی چابک مجازی مستلزم برونسپاری، پیمانهای استراتژیک، ساختار بدون مرز، رویکرد یادگیرنده دو سویه و سازمانی مبتنی بر وب (اینترنت) است.
برونسپاری - ایجاد سازمان پودمانی
برونسپاری نیروی محرک اولیه برای روند سازمان مجازی بود. مدیران به هنگام کوششهای خود برای تجدید ساختار سازمان، به ویژه اگر با گرایش فرآیند کسبوکار بوده، دریافتهاند که اغلب فعالیتهای متعددی را میتوان یافت که «از جنبه استراتژیک حیاتی» نیستند. این مطلب به ویژه در مورد فعالیتهای ستادی و فرآیندهای کنترل اداری متعددی صدق میکند که پیشتر در حیطه سطوح متعددی از مدیران میانی سازمان قرار داشتند.
ولی میتواند همچنین اشاره به فعالیتهای اصلی داشته باشد که گامهایی از زنجیره ارزش کسبوکار هستند- خرید، ارسال، تولید و مانند آن. موشکافی بیشتر، مدیران را به این نتیجهگیری هدایت کرده که این فعالیتها ارزش اندکی به محصول یا خدمت میافزایند یا کاملا بدون ارزشند، یا اینکه میتوان همان کار را توسط کسبوکارهای دیگری که در آن فعالیتها تخصص دارند، با کارآیی هزینه بیشتر (و با شایستگی) به انجام رسانید.