کل دنیا تا سال 2020 آنلاین می‌شود

اریک اشمیث، مدیر عامل گوگل مجموعه‌ای از توصیه‌ها و پیش‌بینی‌های خود را برای دنیای دیجیتال منتشر کرد.

به گزارش ولیو واک، قرار است این اظهارنظرها در قالب کتابی به نام عصر جدید دیجیتال، شکل‌دهی مجدد آینده مردم، ملت ها و جهان تجارت منتشر شود.

اشمیث معتقد است در آینده والدین باید دخالت بیشتری در فعالیت های اینترنتی فرزندانشان داشته باشند تا حریم شخصی و اطلاعات خصوصی خانواده ها به خطر نیفتد.

به اعتقاد وی از آنجا که سرعت زندگی آنلاین بسیار بالا و بیشتر از سرعت بلوغ جسمی است والدین برای مقابله با خطرات سایبری باید به کمک کودکانشان بشتابند.

وی همچنین پیش بینی کرده که تلفن های همراه نحوه دسترسی و استفاده از اطلاعات را به خصوص در کشورهای در حال توسعه متحول می کنند. هم اکنون 650 میلیون نفر در سراسر آفریقا و 3 میلیارد نفر در کل آسیا از تلفن همراه استفاده می کنند و در آینده عرضه گوشی های هوشمند با قیمت کمتر از 20 دلار استفاده از خدمات ارزش افزوده از این طریق را بیشتر می کند.

برآورد اریک اشمیث نشان می دهد که در سال 2020 کل جهان با استفاده از تلفن همراه آنلاین می شود.

نکته دیگر به خطر افتادن کسب و کار شبکه های خبری است که نمی توانند با منابع تولید و انتشار خبر آنی مانند توییتر رقابت کنند. در آینده هر کسی می تواند اطلاعات و اخبار را به طور آنی تولید و مصرف کند.

اگر چه این شبکه ها کماکان بخش مهمی از جامعه باقی می مانند، اما برای نجات خود باید ساختارهای سازمانی، روش ها و اهداف خود را تغییر دهند.

تحول دیگر مربوط به ذخیره سازی آنلاین اطلاعات با استفاده از فناوری کلود است که به یک روال عادی مبدل شده و به طور اساسی بر مساله حریم شخصی نیز تاثیر می گذارد.

کاربران از این پس تمایل خواهند داشت تا بخشی از محتوای شخصی مورد نظرشان را در فضای مجازی ذخیره کنند که البته این مساله ممکن است به سوءاستفاده های گسترده هکرها بینجامد. لذا توجه به مقوله های امنیتی در این زمینه ضروری است.

مدیر عامل گوگل همچنین معتقد است با گسترش کاربرد وب احتمال وقوع انقلاب در نقاط مختلف جهان افزایش می یابد و گروه ها و افراد در سراسر جهان با استفاده از فناوری اطلاعات می توانند فعالیت های گسترده ای را سازمان دهی کنند.

همچنین استفاده از فناوری برای فعالیت های تروریستی نیز بیشتر خواهد شد، هر چند حضور تروریست ها در وب، شناسایی آنها را نیز ساده‌تر خواهد کرد.

منابع درآمد میلیاردی فیس بوک را بشناسیم

به گزارش  خبرگزاری فرانسه ؛ «مارک زوکربرگ» بنیانگذار و رئیس شبکه اجتماعی فیس بوک در سال 2012 بالغ بر 2 میلیارد دلار درآمد خالص کسب کرد ، اما این جوان 29 ساله چگونه توانست به چنین ثروت هنگفتی دست یابد؟ 

بر اساس این گزارش ، فیس بوک یکی از پیشتازان شبکه های اجتماعی در جهان است که به کاربر امکان اشتراک گذاری راحت و سریع اطلاعات ، عکس ها و فیلم ها را می دهد. در فیس بوک دوستان می توانند از حال یکدیگر باخبر شده و علائق مشترکشان را نیز در اختیار یکدیگر قرار دهند اما ماجرا به همین جا ختم نمی شود.  

فیس بوک منابع درآمد متعدد و متنوعی دارد. از درج تبلیغات و دریافت پول در ازای هر کلیک هدفمند گرفته تا فروش اطلاعات محرمانه کاربران همگی راه های طبیعی کسب درآمد فیس بوک هستند. 
فیس بوک به خود این اجازه را داده است که از عکس و فیلم خصوصی کاربران برای تبلیغات تجاری استفاده کند. اگر یک شرکت تولید کننده مواد غذایی عکس کاربری چاق را بپسندد می تواند آن را برای انجام امور تبلیغاتی از فیس بوک خریداری کند.  

فروش اپلیکیشن های مختلف مثل بازیهای آنلاین ، نمای فیلم ، محصولات تجاری و ... هم از منابع درآمدی فیس بوک محسوب می شوند.  

درآمد فیس بوک از منابع غیر رسمی بسیار بیشتر از بخش رسمی آن است . فیس بوک اجازه دارد اطلاعات حریم خصوصی کاربران را هم به هر شرکت و نهادی که مایل باشد بفروشد. به عنوان مثال اگر مک دونالد علاقه مند باشد بداند که چه تعداد جوان بین 15 تا 25 سال در کدام شهر از کدام کشور جهان همبرگر را به عنوان فست فود محبوب خود انتخاب کرده اند ،سریعا به فیس بوک مراجعه کرده و با صرف هزینه ای نه چندان کم به اطلاعات مورد درخواست خود می رسد.  

اما جدیدترین شیوه درآمد زایی فیس بوک به رساندن  پیغام کاربران به دست شخصیت های معروف مربوط می شود.  
شما می توانید با پرداخت پول به فیس بوک ، پیغامی برای بازیگر مورد علاقه تان فرستاده و این شبکه اجتماعی هم تضمین می کند پیغام را در صندوق دریافتی خصوصی بازیگر موردنظر قرار دهد.  
«مارک زوکربرگ» پس از رسیدن به موفقیت های متعدد در حوزه تبلیغات و فعالیت های تجاری ،‌فیس بوک را وارد معاملات بورسی کرد  . حالا هر سهم فیس بوک در بورس نزدیک آمریکا 26 دلار و 85 سنت ارزش دارد. 

سادگی جوانان در سراسر جهان موجب شده است فیس بوک از طریق اطلاعاتی که کاربران در اختیارش می گذارند به سود سرشاری دست یابد.

تحول نقش ها و وظایف مدیران اجرایی (CIO ) در دنیای آی تی

نقش ها و وظایف مدیران اجرایی (CIO ) در دنیای آی تی در حال تحول بوده و چشم انداز کاری و وظایف شغلی آنها در طول 5 سال آینده متفاوت تر از حالا خواهد بود.

مهمترین اتفاقی که برای این دسته از مدیران رخ خواهد داد؛ کمتر شدن نقش و وظایف شان در حوزه فنی و تکنولوژیکی؛ و بیشتر شدن وظایف و نقش هایشان در حوزه بیزینسی است.

CIO یا Chief Information Officers  همان رهبران آی تی تعریف شده اند که بعنوان دو بازوی بیزینس و فنی، موسسه، سازمان یا انترپرایز را می گردانند. در طول تحول تاریخی مدیران اجرایی، در دهه قبل شاهد بودیم که بیشتر فنی بودند تا بیزینسی، ولی پیش بینی می شود که از این به بعد تا 5 سال آینده این عملکرد، بالعکس شده و بیشتر حالت مشاوره ای برای بیزینس خود باشند تا بعنوان مدیری فنی.

آنها بودجه را کنترل نخواهند کرد اما پاسخگویی در قبال مقیاس پذیری، اطمینان بخشی از هر نوع تکنولوژی که بیزینس از آن بهره می برد را در حیطه مدیریتی خود حفظ خواهند کرد.

به اشتراک گذاشتن ابتکارات و نوآوری ها در حوزه تکنولوژی با مدیران ارشد دیجیتال یا همان CDO / Chief Digital Officers ؛ و مشاوره برای خرید منابع داخلی و خارجی در حوزه تکنولوژی از دیگر وظایفی است که مدیران اجرایی با آن بیشتر درگیر خواهند شد.

 

در مجموع می توان تغییر وظایف شغلی مدیر اجرایی یا همان رهبر آی تی را در چشم انداز 5 سال آینده بدین صورت ببینیم:

1. کم شدن فعالیت در حوزه فناوری (تمرکز روی مشتری و نه محصول یا زیر ساخت)؛
2. کم شدن قدرت در حوزه کارگزاری (قدرت بیشتر بعنوان ارکستراسیون سرویس ها و خدمات)؛
3. کم رنگ شدن در حوزه قراردادها، انطباق پذیری بیشتر (رگولاتوری در بخش کلود قدرت عمل سنتی را از مدیران اجرایی به سبک سنتی گرفته و پذیرش compliance  را بالا برده)؛
4. کم رنگ شدن در حوزه امنیت سنتی، محافظت بیشتر(تخصص در امور سایبری بسته به نوع کشور و بحث disaster recovery ، محافظت از داده در محیط کلود با روشهای نوین)،
5. هزینه کمتر، کار بیشتر (نخریدن سخت افزار، انجام مجازی سازی و VMware)،
6. واکنش کمتر، چشم انداز بیشتر(تحلیل دیتا، افق سنجی، BOYD/WOAD)،

ایننرنت محدود عامل تولد شهروندان درجه دو

لین آمور مدیر سازمان جامعه اینترنتی گفت: در دراز مدت,کشورهایی که اینترنت محدود دارند وبه لحاظ اقتصادی رنج می برند, شهروندانشان بر روی شبکه جهانی,تبدیل به شهروندان درجه دو خواهند شد, برای اینکه قادر نیستند در یک شبکه گسترده و جهانی سهیم شوند.

"آمور" که تا فوریه 2014 در این سمت باقی خواهد بود, پس از پیوستن به سازمان در سال 1998, که تصمیم سختی برای او بود به مدت 15 ، 16 سال به تجارت اینترنتی مشغول شد و انتخاب او برای سازمان, تغییرات مثبتی ایجاد کرد.

مدیر عامل شرکت گفت: نسلی جدید از جامعه اینترنتی ایجاد خواهیم کرد و افزود امیدوار است جانشین وی برای پنج تا پانزده سال دیگر به این تعهدات پایبند بماند.

او در مصاحبه با ZDNet،  بزرگترین تغییراتی را که از زمان پیوستنش به جامعه اینترنتی احساس کرده بود,بیان نمود و انواع چالشهای پیش روی اینترنت را تشریح نموده و گفت محدودیت اینترنت در یک جامعه تا چه اندازه می تواند به زیان مردم یک کشور تمام شود.

  ZDNet می پرسد:  شما در سال 1998 به سازمان جامعه اینترنت پیوستید. فکر می کنید بزرگترین تغییرات در حوزه اینترنت از آن زمان جه بوده است؟

"آمور" پاسخ می دهد:  بزرگترین تغییرات, حجم و تعداد برنامه های کاربردی(اپلیکیشن ها) است. اگر به چیزهایی مانند اسکایپ، برنامه های کاربردی و اپلیکیشن های تحت وب، تجارت الکترونیک و رسانه های اجتماعی نگاه کنیم,می دانیم که اینها چیزهایی هستند که استفاده از اینترنت را آسان کرده اند اما هرگز انتظار نداشتیم که چنین پدیده ای رخ دهد.  یکی از چیزهایی که ما را ناامید می کند این است که رشد و گسترش آنها بسیار کند است. حدودا پنج میلیارد نفر در جهان وجود دارند که از این امکانات بی بهره اند.
از جمله چالش های پیش روی سازمان جامعه اینترنتی ، تلاش اتحادیه بین المللی مخابرات ITU  برای تسلط بیشتر بر اینترنت است. دیدگاه شما چیست؟ ITU در برخی زمینه ها تلاش میکند تا جایگاه خود را در فضای اینترنت پیدا کند. تمامی اینترنت به زودی از طریق شبکه های تلفنی قابل دریافت خواهد بود. بسیاری از اعضای آنها که کشورهای موسوم به عضو آی تی یو هستند, معتقدند باید همانطور که در دنیای تلفن و ارتباطات تلفنی نقش دارند, در دنیای اینترنت نیز نقش ایفا کنند. نگرانی ما این است که اینترنت دنیای تلفنی نیست. اساسا معماری و ساختار آن متفاوت است. بسیار توزیع شده و شبکه به خودی خود باید ساده باشد,همانند نوآوریهای که در حواشی آن اتفاق افتاده است.به این معنی که هر کدام از ما می تواند یک اپلیکیشن بسازد و آن را منتشر کند. هر کدام از ما در به کارگیری هر کدام از آنها مختار است. در صورتی که این کار نتیجه دهد یا برنامه خوبی باشد دیگر مجبور نخواهیم بود به سراغ یک رگولاتور یا سرویس دهنده خدمات مخابراتی برویم.

اگر رگولاتوری و تنظیم شده در سطح بالا نباشد شما می توانید قیمت را هر طور که می خواهید تعیین کنید. اینکه آنها تلاش می کنند تا نقش شان را در آینده جهان ارتباطات از راه دور آینده ببینند,خواسته ای کم و بیش درست است. نگرانی ما زمانی است که آنها مدل و سیستم مخابراتی- تلفنی را در اینترنت به کار ببرند. اینترنت هنوز هم در حال گسترش است. بیست سال پیش، ما نمی توانستیم تعداد اپلیکیشن هایی که امروز در اختیار داریم را حدس بزنیم.
بزرگترین ترس شما در مورد اینترنت چیست؟ اینکه به طور قابل توجهی کمتر گسترش یافته است.اگر گسترده نیست پس جهانی نیست. این کسانی را که منتظر اینترنت گسترده و جهانی هستند , از هر چیزی که ممکن است بتواند به آنها کمک کند محروم می سازد. و همچنین افرادی را از دارایی اطلاعات و دسترسی به دانش و معلومات کنونی محروم می سازد. در نهایت، کشورهایی که شبکه اینترنتی محدودتری دارند مردمشان بیشتر رنج می برند . آنها از نظر اقتصادی آسیب پذیرترند و شهروندانشان از اینکه بر روی شبکه جهانی, شهروند درجه دو به حساب می آیند بیشتر رنج می کشند. کشورهای بسیاری وجود دارند که ترجیح می دهند نظارت دولتی بیشتری بر اینترنت داشته باشند.  در مورد کنترل دولتها بر اینترنت، من نمونه هایی از کشورهای آسیایی مانند چین یا هند را دیده ام که دولت می خواهد اینترنت را کنترل کند یا بر رسانه های اجتماعی نظارت داشته باشد. به نظر شما این یک موضوع فرهنگی است؟ اگر شما می خواهید ببینید هر کشوری چه نگاهی به اینترنت دارد فقظ کافیست بهWCIT (کنفرانس بین المللی مخابرات) نگاه کنید.که ما فقط در مورد آن صحبت کردیم. کشورهایی که پیشنهادهایی نوشتند از روسیه، عربستان سعودی، چین و تعدادی دیگر بودند. این دیدگاه جامعه اینترنتی این کشورها نیست.

محدودیت بیش از حد بر روی اینترنت ، در نهایت به شهروندان و رشد اقتصادی کشور آسیب می رساند. من حدس می زنم در نهایت، اینترنت محدود ممکن است به شهروندان آسیب برساند. در حال حاضر اگر ما می بینیم که در چین شرکت های محلی رشد یافته اند , به این دلیل است که رقبای خارجی نمی توانند وارد بازار شوند.. به عنوان مثال، فیس بوک و یا توییتر مسدود شده است، اما شرکت های چینی محصولات تازه ای تولید می کنند و هر عقیده ای را می گیرند وبه چیزهایی از عقاید خودشان برمی گردانند. آیا شما فکر می کنید چین دربستن اینترنت خود  پایدار خواهد بود؟ برای مدتی، می تواند آن را ادامه دهد. و همیشه از این مساله حمایت کرده است.. کشور چین رشد بسیار فوق العاده داشته است. بسیاری از کشورهای آسیایی رشد قابل توجهی همانند او داشته اند. اما من فکر می کنم در دراز مدت، ضرر خواهند کرد. من هم فکر می کنم این ,موضوع  و گامی برای تغییر است.  در هر کدام از این نواحی, چه از لحاظ جغرافیایی و چه از لحاظ موضوعی وقتی مردم می شنوند که اتفاقی در اینترنت افتاده است اولین فکرشان این است که می شود ما نیاز به پلیس سایبری یا قانون سایبری داریم. در واقع، اینترنت فقط یک ابزار ارتباطی مختلف است. مقیاس و سرعتش با سایر مسایل متفاوت است. اما اگر چیزی در جهان فیزیکی جرم و یا غیر قانونی محسوب شود ,مجازاتی مرتبط با آن وجود دارد. آنها ابتدا باید به آنچه که در جهان فیزیکی اتفاق می افتد نگاه کنند و آنگاه بفهمند که آن در مورد دنیای آنلاین چگونه قابل اجرا است. من به عنوان مثال در مورد هند که در آن دو دختر برای پست فیس بوک دستگیر شدند,فکر می کردم.  نظر دهندگان گفته بودند  که اگر این مقاله صفحه اول یک روزنامه چاپ می شد این اتفاق نمی افتاد.{لینک}
در مورد حفظ حریم خصوصی دیتا، در حال حاضر شرکت هایی مانند فیس بوک وجود دارند که در آن کاربران با میل و علاقه خود مسایل خصوصی شان را تسلیم آن می کنند. اما در عوض عکس العمل سیاسی شدیدی در مقابل آن می بینیم. آیا شما فکر می کنید در دراز مدت کاربران باز هم به ارایه مسایل خصوصی شان ادامه خواهند داد؟ ما بسیار در مورد این اعتماد، هویت، حفظ حریم خصوصی و  حراست داده ها نگرانیم با این چشم انداز که مردم باید بدانند چه اتفاقی در مورد اطلاعات آنها می افتد؟ شفافیت سازی کلید اصلی است. یکی از چیزهایی است که بسیاری از سرویس ها و سایتها انجام داده اند - و برخی نیز انجام نداده اند- و اینکه چه کاری با دیتای شما انجام می شود؟ برخی از آنها با آیین نامه 26 صفحه ای و در قالب عباراتی روشن در بخش درباره ما و ... فی المثل می گویند: فلان فاکتور روی اطلاعات شما اعمال شده و حقوق شما است تا ما را از انتشار آن منع کنید  و همه آن چیزی که شما لازم دارید یک کلیک ساده است تا این موارد اجرا شود....

کاربران بسیاری خواهان آن هستند تا بفهمند که چه بر سر داده هایشان می آید. مثلی در اینترنت وجود دارد به این مضمون که: شما باید قیمت آنچه را که آزاد است بدانید.  شما ممکن است فکر کنید که یک سرویس و خدمات آن رایگان است، اما روشی که اطلاعات خود را استخراج  می کنید و کسی دیگری آنها را به دست می آورد ، معمولا بحثی اقتصادی است که به خاطر رایگان در اختیار شما قرار دادن، رخ می دهد. در برخی از سرویسهای تجاری که مردم با هم تبادل اطلاعاتی می کنند این سرویسها به عنوان نوعی سرمایه محسوب می شود.  اگر چیزی دارایی محسوب شود دارای ارزش ضمنی است.و اگر ارزشی داشته باشد باید قابل مبادله باشد. این مبادله ممکن است تجاری و یا اقتصادی به معنای معمول نباشد و مثلا پهنای باند بالاتر باشد. به عنوان مثال، شما از اطلاعات من برای بازاریابی استفاده می کنید. شما ممکن است پهنای باند بیشتری به من بدهید یا در قیمتها تخفیف قایل شوید؟ اگر ما با این تصور که اطلاعات ما یک دارایی برای ما محسوب می شود شروع کنیم هنگامی که یک دارایی  داد و ستد و یا رد و بدل شود، باید به عنوان یک ارزش مبادله ای محسوب شود.

 

منبع: زد دی نت